فاطمه ای که الگوست


مقدمه
حضرت فاطمه (س) برترین زن جهان و الگویی کامل برای همگان است. امام زمان (عج) که نسخه منحصر به فرد هستی است در این باره می فرماید:
«اِنَّ لِی فِی اِبنَةِ رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ؛ به درستی که دختر رسول خدا (فاطمه) برای من الگویی نیکوست».[1]
فاطمه، بهترین الگویی است که ما را به مسیر مستقیم هدایت می کند. زیرا وی استمرار اسوه حسنه یعنی پیامبر خداست و این است رمز و راز آن که سیره فاطمه برای همه امامان از نسل او، اسوه، حجت و الگو می گردد.
امام عسکری (ع) فرمود: «نحن حجة الله علی الخلق و فاطمة حجة علینا؛ ما (امامان معصوم) حجت خداوند در مردمان هستیم و فاطمه، حجت (خداوند) بر ما».[2]
در جهان امروز، زندگی فاطمه زهرا (س) بهترین الگو برای زندگی هر فرد به ویژه زن در عرصه های گوناگون فردی و اجتماعی می باشد. او تنها الگوی زن امروز در سجاده بندگی، حجله گاه پوشیدگی، جلوه گاه وارستگی، عرصه تلاش پیشگی، جبهه جهاد فرهنگی و در پهنه وظایف خانوادگی می باشد. این نوشتار، گزیده ای از فضائل ایشان را به تصویر می کشد.
حکایت اول: ایثار فاطمه
رسسول خدا (ص) برای شب عروسی فاطمه (س) که پیراهن او کهنه و وصله دار بود، پیراهنی نو خریداری کرده بود. در آن شب فقیری به خانه فاطمه (س) مراجعه کرد و ناله سر داد: که من از اهل بیت نبوت، پیراهن کهنه ای می خواهم. فاطمه (س) تصمیم گرفت پیراهن کهنه خود را به او بدهد، ناگاه به فکر آیه قرآن افتاد که می فرماید: «لَن تَنالوا البِرَّ حَتَّی تُنفِقوا مِمّا تُحِبّونَ وَ ما تُنفِقوا مِن شَیءٍ فَإِنَّ اللهَ بِهِ عَلیمٌ؛ هرگز به نیکی نمی رسید تا زمانی که از آنچه دوست می دارید، انفاق کنید».[3] بدین جهت است که حضرت (س) در شب زفاف، پیراهن نوی شب عروسی خود را به فقیر داد.[4]
نکته ها
حضرت زهرا (س) نمونه والای ایثار در سختی و خوشی هاست. فاطمه (س) در مراسم ازدواج هم به فقیر، توجه دارد و پیراهن عروسی خود را به فقیر هدیه می کند. لذا ما هم باید یاد بگیریم در اوج شادی و خوشی به یاد دیگران باشیم.
ایثار در گذشتن از دلبستگی هاست.
شادی هایمان را با نیازمندان تقسیم کنیم.
دعای نیازمندان صدقه و پشتوانه یک عمر زندگی بابرکت است.
حکایت دوم: زوج روحانی
پیامبر (ص) از حضرت علی (ع) پرسید: «همسرت را چگونه یافتی؟ پاسخ داد: او بهترین یاور من بر اطاعت خداوند است». و از فاطمه (س) درباره علی (ع) پرسید، گفت: «بهترین شوهر است».[5]
نکته ها:
پیامبر پس از ازدواج امام علی و فاطمه زهرا به دیدار آن ها می رود. اولیای عروس و داماد ابتدای زندگی به آنان رسیدگی کنند و مشاوره دهند. پیامبر از تازه عروس و تازه داماد نظرشان را درباره یکدیگر جویا می شود. با آن که زمان کوتاهی از ازدواج آنان می گذرد زوج جوان به شناخت دقیق از یکدیگر رسیده اند. لازم است زن و شوهر خیلی سریع به این شناخت و درک دست یابند.
زوج جوان همدیگر را در بندگی خداوند، بهترین یاور یافته اند و از این کشف، شادمان اند. معیار در سنجش همسر، ایمان و طاقت بر بندگی می باشد.
شناخت در زندگی مشترک، مهم است و شناخت معیارهای معنوی مهم تر از معیار های مادی. امام علی (ع) تنها مردی است که ایمانش هم ردیف ایمان فاطمه (س) می باشد. هم سطح بودن زن و شوهر، شرط موفقیت زندگی است.
حکایت سوم: صفات پیروان فاطمه (س)
یکی از پیروان اهل بیت (ع) در شهر مدینه، همسرش را خدمت حضرت زهرا (س) فرستاد تا بپرسد: آیا شوهرم از شیعیان شما می باشد یا نه؟ حضرت فاطمه (س) فرمود: «اگر به آن چه به شما امر می کنیم، عمل کنید و از چه شما را بر حذر می داریم، دوری کنید از شیعیان مایید و الا هرگز!»
آن شخص پس از شنیدن پاسخ کلی حضرت، مضطرب شد و با توجه به ضعف ها و سستی های خود گفت: وای بر من که همیشه در آتش جهنم خواهم بود. همسرش نگرانی او را خدمت حضرت فاطمه زهرا (س) بازگو نمود. حضرت (س) پاسخ داد: «به همسرت بگو چنین نیست (که او قضاوت کرده است). شیعیان ما از بهترین افراد اهل بهشت اند و همه دوستان دوستان ما، همه در بهشت خواهند بود.»
آری کسی که با قلب و زبان، تسلیم ما اهل بیت شده، اما از امر ما سرپیچی کند و نواهی و موارد پرهیز را محترم نشمرد از شیعیان واقعی ما نخواهد بود، گرچه این گروه پس از پاک شدن از گناهان و تحمل مشکلات روز قیامت و قرار گرفتن اندک زمانی در طبقات بالای جهنم و چشیدن عذاب، اهل بهشت خواهند بود و ما به خاطر دوستی شان با ما، نجات شان داده و آنان را به پیشگاه خودمان انتقال خواهیم داد.»[6]
نکته ها:
حضرت زهرا (س) به پیروانش امید بیهوده نمی دهد و از آنان پیروی عملی می خواهد. پیروان اهل بیت (ع) اهل عبادت و عمل هستند. پیرو اهل بیت (ع)، همیشه خودش را بر کارشناس دینی، عرضه می کند.
زنان نیز می توانند در بالا بردن درک و معرفت شوهر و خانواده شان، موثر باشند. در این حکایت، زنی است که تلاش دارد تا خود و خانواده اش را با معیار اهل بیت (ع) هماهنگ سازد و از عذاب جهنم، دور سازد و بین خانه خود و خانه فاطمه زهرا (س) در رفت و آمد است تا خانواده را به آرامش روانی و ایمانی برساند.
شفاعت اهل بیت (ع) پیروان شان را نجات می دهد. و حضرت، شیعه اش را ناامید از شفاعت نمی سازد اما هشدار می دهد که همین شفاعت هم نیاز به پاک شدن دارد و چاره ای از چشیدن آتش جهنم نیست.

نویسنده: محمدرضا فوادیان
امان، ش 55 و 56، صص40-41