سياست‌ گذاری‌ هاي آماده ‌سازي زمینه‌ های ظهور
تغيير در مسيرهاي راهبردی در این زمینه خود به خود انجام نمی‌ شود. براي اين‌ كه راهبردی كارساز واقع شود، نيازمند سياست ‌هایي است كه بتواند امور روزمره فعاليت‌ هاي مربوط به آماده‌ سازي زمینه ‌های ظهور را اداره نمايد. با اتخاذ چنین سياست‌ هایي، حل مسائل روزانه آسان مي ‌گردد و رهنمود‌هايي نمایان مي ‌شود كه مي‌ توان بدان طريق راهبردهاي آماده‌ سازي زمینه‌ های ظهور را به اجرا درآورد. مقصود از سياست‌ ها در این زمینه، رهنمودها، مقررات و شيوه ‌هايي از مديريت خاص است كه براي حمايت و تقويت فعاليت ‌هاي تکنولوژيک در نظر گرفته مي‌ شوند تا کشور، وزارت‌ خانه‌ ها و سازمان ‌هاي متولي آماده ‌سازي زمینه‌ های ظهور بتوانند به هدف ‌هاي تعيين شده دست يابند. در سايه تعيين این سیاست‌ گذاری‌ ها مي‌ توان مرز‌ها و محدوده ‌هاي انواع فعاليت ‌ها و كارها را تعيين نمود و افراد و مسئولان را ارزیابی کرد و به اهداف تعیین شده دست یافت. در تدوین و اجرای سیاست ‌گذاری ‌هاي آماده‌ سازي زمینه‌ های ظهور لازم است به این چند نکته توجه شود:
الف) پيش ‌بيني سمت و سوي آماده ‌سازي زمینه‌ های ظهور در آينده و نقش اساسي اوضاع داخلی؛
ب) يکپارچه کردن راهبرد آماده‌ سازي زمینه ‌های ظهور با سیاست ‌گذاري ‌ها و وضعیت محيطي و نظام ارزشی؛
ج) در نظر گرفتن مسأله آماده‌ سازي زمینه ‌های ظهور در تمام تصميم‌ گيري‌ هاي را‌هبردی قواي سه‌ گانه، وزارت ‌خانه‌ ها، سازمان ‌ها و نیروهای نظامی در هنگام هدف ‌گذاري‌ ها، استراتژي ‌ها و سیاست ‌گذاري ‌ها.
در واقع سیاست‌گذاری ‌هاي مسئولان در این زمینه، براي افراد جامعه و مديران روشن مي ‌كند كه چه انتظاري از آنها مي ‌رود. بدين وسيله درصد موفقيت مديران در اجراي راهبرد‌هاي آماده ‌سازي افزايش مي ‌یابد.
اجراي راهبرد آماده‌ سازي زمینه ‌های ظهور
در اجراي راهبرد آماده ‌سازي همه مردم باید خود را در اجراي راهبرد، اهداف و نظام ارزشی متعهد بدانند. اگر آنها راهبرد آماده ‌سازي تدوين شده را درک نکنند و به آن اطمينان نداشته باشند و خود را متعهد ندانند، تلاش ‌هايي که در این زمینه صورت مي‌ گيرد با مشکلات زيادي رو به‌ رو می ‌شود و با موفقيت اجرا نخواهد شد. به طور کلي تدوين طرح راهبرد آماده ‌سازي (نوشتن و گفتن آنچه بايد انجام شود) از اجراي آن (انجام دادن کارها) آسان‌ تر است. اجراي را‌هبرد آماده‌ سازي فرآيندی عملياتي به شمار می ‌آید که بر کارآيي فعاليت ‌ها تأکيد دارد. در این زمینه باید به این نیازها توجه کافی مبذول داشت:
1. اجراي موفقيت ‌آمیز راهبرد، به انگيزه ويژه و مهارت ‌هاي مدیران و افراد سازمان یا جامعه نیاز دارد؛
2. ايجاد محيطي صميمي برای همکاري، هم‌ فکری و هماهنگي بين مسئولان و مردم ضروری است؛
3. آموزش و ارتقای مستمر توانمندی ‌هاي منابع انسانی ضرورت دارد؛
4. رشد و توسعه فعالیت‌ های علمی و پژوهشی و فن ‌آوری در زمینه مهدویت و انتظار لازم است؛
5. بين مسئولان و افراد سازمان‌ ها و جامعه باید ارتباط مؤثر وجود داشته باشد؛
6. اهداف و راهبردهای مناسب باید مشخص گردد؛
7. نظارت مستمر بر تمام فعالیت ‌ها و کنترل در این زمینه صورت پذیرد؛
8. به برنامه‌ ريزي و تخصيص منابع و بودجه مناسب باید توجه شود؛
9. روش ‌ها و قوانین مورد نياز برای آماده‌ سازي لازم است؛
10. ساختار و شبکه سازماني مناسب ضرورت دارد؛
11. پژوهشگران، عالمان و استادان دانشگاه و معلمان باید تبادل نظر و هم‌ فکری صمیمی داشته باشند؛
12. در سطح جامعه به‌ خصوص نسل جوان بسیج فکری، علمی، مادی و معنوی انجام شود.

ادامه دارد . . .