از نظر قرآن امامت ، نبوت و ولایت در سنین کودکی نه تنها امری ممکن است بلکه از وقوع آن نیز خبر داده است. الف. خداوند متعال خطاب به حضرت یحیی می فرماید: «یا یحیی خُذِ الکتاب بقوّه وآتیناه الحکم صبیّاً؛ ای یحیی! تو کتاب آسمانی ما را به قوت فراگیر و به او در کودکی مقام نبوت دادیم.»
فخر رازی درباره حکمی که خداوند به حضرت یحیی (ع) داد می گوید: «مراد از حکم در آیه شریفه، همان نبوت است؛ زیرا خداوند متعال عقل او را در کودکی محکم و کامل کرد و به او وحی فرستاد، چرا که خداوند حضرت یحیی و عیسی را در کودکی به پیامبری برگزید، برخلاف حضرت موسی و محمّد صلی الله علیه وآله که آنان را دربزرگسالی به رسالت مبعوث نمود.»
ب. ونیز در مورد حضرت عیسی (ع) می فرماید: «فَأشارَت إلیهِ قالُوا کیف نکلّم مَن کان فی المَهدِ صَبیّا * قال إنّی عبد الله آتانیَ الکتابَ وجَعلنی نَبیّاً؛ مریم [درپاسخ ملامت گران] به طفل اشاره کرد. آنها گفتند: چگونه با طفل گهواره ای سخن گوییم؟ آن طفل گفت: همانا من بندۀ خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرمود...».
قندوزی حنفی بعد از ذکر ولادت امام مهدی (ع) می نویسد:«گفته اند که خداوند تبارک و تعالی او را در سنّ طفولیّت حکمت و فصل الخطاب عنایت نمود، و او را نشانه ای برای عالمیان قرار داد، همان گونه که در شأن حضرت یحیی (ع) فرمود: «یا یحیی خذ الکتاب بقوّه وآتیناه الحکم صبیّا.» و نیز در شأن حضرت عیسی (ع) فرمود:
«قالو کیف نکلّمُ من کان فی المهد صبیّا * قالَ إنّی عبدُ اللهِ آتانیَ الکِتابَ و جَعلنی نبیّاً؛ خداوند، عمر حضرت مهدی(ع) را به مانند عمر حضرت خضر طولانی گردانید.»
قطب راوندی و دیگران با سند از یزید کناسی نقل کرده اند که از حضرت ابی جعفر علیهما السلام سؤال کردم: «أکان عیسی ابن مریم (ع) حین تکلّم فی المهد حجه لله علی أهل زمانه؟ فقال: کان یومئذ نبیّا حجه لله غیر مرسل أما تسمع لقوله حین قال: أنّی عبد الله آتانی الکتاب و جعلنی نبیّاً * وَ جعلنی مبارکاَ أینَ ما کُنتُ و أوصانی بالصّلاه والزّکاه ما دُمتُ حیّا قلت: فکان یومئذ حجه لله علی زکریا فی تلک الحال و هو فی المهد؟ فقال: کان عیسی فی تلک الحال آیه للناس و رحمه من الله لمریم حین تکلم فعبر عنها وکان نبیا حجه علی من سمع کلامه فی تلک الحال، ثم صمت فلم یتکلم حتی مضیت له سنتان و کان زکریا الحجه لله عزّوجلّ علی الناس بعد صمت عیسی بسنتین ثم مات زکریا فورثه ابنه یحیی الکتاب و الحکمه و هو صبی صغیر، أما تسمع لقوله عزوجل: یا یَحی خُذِالکِتابَ بِقُوّه وآتَیناهُ الحُکمَ صَبیّاً. فلمّا بلغ عیسی علیه السلام سبع سنین تکلم بالنبوه و الرساله حین أوحی الله تعالی إلیه، فکان عیسی الحجه علی یحیی و علی الناس أجمعین ولیس تبق الأرض یا أبا خالد یوماً واحداً بغیر حجه الله علی الناس منذ یوم خلق الله آدم علیه السلام ... »؛ «آیا عیسی (ع) هنگامی که در گهواره سخن گفت حجت خدا بر اهل زمان خود بود؟ حضرت فرمود: عیسی در آن روز پیامبر و حجّت غیر مرسل خدا بود. آیا نشنیده ای قول خدا را هنگامی که فرمود: من بنده خدایم، او کتاب [آسمانی] به من داده و مرا پیامبر قرار داده است. و مرا -هرجا که باشم- وجودی پر برکت قرار داده و تا زمانی که زنده ام، مرا به نماز و زکات توصیه کرده است. عرض کردم: پس در آن روز عیسی حجّت خدا بر زکریّا در آن حال بود، در حالی که در گهواره به سر می برد؟ حضرت فرمود: عیسی در آن حال نشانه ای برای مردم و رحمتی از جانب خدا برای مریم بود، آن هنگامی که سخن گفت و از او تعبیرکرد. (و نیز) پیامبر و حجت بود بر هر که کلام او را در آن حال شنید. سپس عیسی ساکت شد و تا دو سال با کسی سخن نگفت، و در این مدّت زکریّا علیه السلام حجّت بر مردم بود. پس از فوت او یحیی (ع) در سنین کودکی وارث کتاب و حکمت شد. آیا نشنیده ای قول خداوند عزّوجل را که فرمود: ای یحیی! کتاب [خدا] را با قوّت بگیر! و ما فرمان نبوّت [و عقل کافی] در کودکی به او دادیم.» عیسی وقتی به هفت سالگی رسید با اوّلین وحی که بر او نازل شد خبر از نبوت خود داد. در این هنگام او حجّت بر یحیی و تمام مردم شد. ای ابا خالد! از هنگام خلقت آدم، حتی یک روز نیز زمین خالی از حجّت خدا بر مردم نبوده است... »
کسی اشکال نکند که در مورد حضرت عیسی اگر چه قرآن لفظ ماضی را به کار برده ولی در حقیقت به معنای مضارع و زمان آینده است. زیرا در جواب می گوییم:
اولاً: این احتمال خلاف ظاهر لفظ ماضی است و حمل بر خلاف آن احتیاج به دلیل و قرینه دارد در حالی که قرینه ای در بین نیست.
ثانیاً: فرق است بین نبی و رسول، در مورد قصۀ حضرت عیسی تعبیر نبی آمده نه رسول، و لذا ممکن است که طفلی در سنین کودکی به مقام نبوت رسیده باشد گرچه به جهت طفولیت هنوز به مقام رسالت نرسیده است.
