«الهي و انا عبدك»[1] مهربانان! لطيفا! اي خالق مهربان من!«الهي و انا عبدك؛ اي خداي من! من بندهي توام» و تو را ميپرستم و از تو ياري ميجويم، [2] و تو كريمتر از آني كه بندهات را رها سازي [3] و اجابتش نكني. مهربانا! من آمدهام كه بندهي تو باشم و نه آن كه شيطان دشمن صفت را بپرستم. [4] آمدهام كه تو را اطاعت كنم و دستور تو را به جان بپذيرم، نه آن كه بندهي مطيع شيطان باشم. [5] لطيفا! من بندهي توام! تنها بندهي تو؛ بندهي محض تو و از هر چه جز تو آزادم، از هاي و هوي پوچ دنيا، از خوش آمدها و بدآمدها، از گفت و شنودها، از احسنتها و سرزنشها؛ از همه آزادم، تو را ميپرستم و امر تو را به جان ميپذيرم و اطاعت ميكنم؛ خواه ديگران را خوش آيد يا بد آيد، خواه در نظر ديگران بلندمرتبه و عزتمند گردم، خواه درويشي بينام.من بندهي توام، نه گرفتار مالم، نه اسير مقام و منصب، نه در بند تجملات دست و پاگيرم و نه در زنجير خواهشهاي رنگ وارنگ نفس؛ من تنها طوق بندگي تو به گردن افكندهام.از رفتن مال و فرزند و آبرو هراسي ندارم؛ دل در گرو عشق تو نهادهام، از طاغوت و سلطان نميترسم و سر بر فرمان تو دارم.مهر تو هميشه در درياي دلم موج ميزند، همواره چشم دلم در جست و جوي تو بوده است. تا تو را شناختم و دريافتم كه هستي. [6] دانستم كه مهربان و بخشندهاي و [7] و صاحب فضل و رحمتي. [8] خدايا! تو يگانه معبودي كه سرچشمهي رافتت بر بندگانت جاري است. [9] تو يكتا پروردگار بخشنده و مهرباني، تو تنها خالق رحيميكه نسيم محبتت هر ذرهاي، هر چند ناچيز را نوازش ميدهد، و محبت را در جان هر ذرهاي به وديعه ميگذارد.تو آن خداي بزرگ مرتبهاي كه به بندهات نزديكي و چون تو را بخواند، اجابتش ميكني [10] و باران مهر بر دلش ميباري.نه! جز تو را نميپرستم، مهري جز تو به دلم راه نميدهم؛ آنچه بخواهم از تو ميخواهم و آنچه دارم، در راه تو ميبخشم، كه هر چه دارم از توست.اي مهربان بخشنده!اي معبود بيهمتاي من! گفتي كه تو را بپرستم، [11] تو را پرستيدم، بندگيات كردم، مهر دنيا و عشقهاي پوچ دنيا را به دلم راه ندادم. اينك تو دستم را بگير و مرا در درياي مهرت فرو ببر و گوهر دوستيات را به من بنمايان! بهشتي را كه به بندگانت وعده دادهاي، به من نيز عطا كن! [12] مرا در زمرهي بندگان خود قرار ده؛ بندگاني كه براي خود برگزيدهاي، آنان كه دست اغواي شيطان از دامن بندگيشان كوتاه است [13] و راه دلشان بر فريبهاي شيطان، بسته است. مرا به بندگي بپذير و به نافرمانيام به ديدهي اغماض بنگر، اي يگانه معبود من!
[1] بخشي از مناجات شعبانيه.
[2] سوره حمد (1) آيهي 5 (اياك نعبد و اياك نستعين).
[3] بخشي از دعاي كميل:«انت اكرم من ان تضيع من ربيته».
[4] سوره يس (36) آيهي 61: (الا تعبدوا الشيطان انه لكم عدو مبين).
[5] سوره مريم (19) آيهي 44: (يا ابت لا تعبد الشيطان ان الشيطان كان للرحمان عصيا).
[6] التوحيد، ج 2، ص 34، امام رضا ميفرمايد:«اول عباده الله معرفته».
[7] سوره حجر (15) آيهي 49:(نبي عبادي اني انا الغفور الرحيم).
[8] سوره حديد (57) آيهي 21:(و الله ذوالفضل العظيم).
[9] سوره بقره (2) آيهي 207:(و الله روف بالعباد).
[10] همان، آيه 186: (اذا سالك عبادي عني فاني قريب اجيب دعوه الداع اذا دعان).
[11] سوره يس (36) آيهي 61:(و ان اعبدوني).
[12] سوره مريم (19) آيهي 61:(جنات عدن التي وعد الرحمان عباده بالغيب).
[13] سوره يس (36) آيهي 83:(قال فبعزتك لاغوينهم اجمعين الا عبادك منهم المخلصين).