«يا جوادا لا يبخل عمن رجا ثوابه!» [1] نياز اميد و آرزو و تمنا آبي است كه جام وجودمان را پر كرده است، كسي نيست كه خواهشي نداشته باشد، اميدي در سينه نپرورد يا به طلب حاجتي دست دراز نكند - مهم اين است كه اين دست حاجت را نزد چه كسي دراز كني، چه اميدي را در دل بپروري و خواهش از كه بخواهي؟ اگر دست رد بر سينه‌ي حاجتت بزنند، اميدت را نااميد كنند و خواهشت را پاسخ نگويند، باعزت نفست چه مي‌كني؟! دل پردرد را به چه مرهمي آرام مي‌كني؟ ما را چه شده كه دامن التماس نزد خلايق - كه خود حاجتمند و سرشار از نيازند - پهن مي‌كنيم؟ چگونه است كه دست نياز به سوي نيازمندان دراز مي‌كنيم؛ حال آن كه خدايي داريم، دارنده‌ي محض، غني و بخشنده كه باران جود و كرمش هيچ زمين خشك و حاجتمندي را بي‌فيض رها نمي‌كند.گويي از ياد مي‌بريم كه همين‌ها هم كه داريم از اوست. به آنچه داده، نمي‌انديشيم و به ديگران اميد مي‌بنديم، امان اين بار بايد چشم دل باز كنيم و جام حاجت نزد او ببريم كه منبع جود و سخا و كرم است. با او راز بگوييم و نياز بخواهيم:«يا جوادا لا يبخل عمن رجا ثوابه!؛ اي بخشنده‌اي كه بر اميدواران ثوابت بخل نمي‌ورزي!»اي مهربان! اي كريم! دست طلب فقط به سوي تو مي‌آوريم كه تو در كار هر كه به تو پناه آورد، نسيم گشايش مي‌وزي [2] و چون عطا كني به منت آلوده نمي‌سازي. [3] تو سرچشمه‌ي برآوردن حاجتي. [4] در جاي الطافت بهايي نمي‌طلبي [5] و سپيدي عطايت را به سياهي منت كدر نمي‌كني. [6] با تو همه بي‌نياز مي‌شوند وبي تو هيچ نياز نمي‌شوند. [7] حاجت‌ها و نيازمندي‌ها گنج‌هايت را فاني نمي‌كند [8] و بخشش تو به انتها نمي‌رسد.من جز از تو، از كه حاجت بخواهم كه تو تنها در گشوده به روي حاجاتي. تنها تويي كه در بخشش بي‌انتهايت بخيل نيستي. تنها تويي كه نيازمندانت رانه حقي، كه اكرام مي‌كني. تنها تو تمناگران را نااميد نمي‌سازي و دست رد بر سينه‌ي اميدواران نمي‌زني،[9] تنها در خانه توست كه هميشه به روي نيازمندان گشوده است و به رايگان بر هر نيازمندي زلال كرمت را جاري مي‌كني. [10] هرگز چشم اميد جز به سوي تو نخواهم دوخت، هرگز دست طلب جز به سوي تو دراز نخواهم كرد، جز تو از كسي حاجت نخواهم خواست؛ كه تو معدن بخششي. غير از تو، چه كسي بي‌نياز است؟ چه مي‌شود آنان را كه اميد به غير تو مي‌بندند؛ حال آن كه دنيا و آخرت در دست توست.اي بخشنده‌ي مهربان! تو را سپاس كه مرا از غير خود بي‌نياز گردانيدي. تو را سپاس كه حاجتم را به نزد غير خود ننهادي. اي عزيز! دل در گرو مهر تو دارم و به تو اميدوارم؛ مهرم را افزون كن و اميدم را برآور، اي بخشنده‌ي فناناپذير!