اصبحت اللهم معتصما بذمامك المنيع الذى لا يطاول و لا يحاول من شر كل غاشم و طارق من سائر من خلقت و ما خلقت من خلقك الصامت و الناطق فى جنة من كل مخوف بلباس سابغة ولاء اهل بيت نبيك محتجبا من كل قاصد لى الى اذية بجدار حصين الاءخلاص فى الاءعتراف بحقهم و التمسك بحبلهم موقنا ان الحق لهم و معهم و فيهم و بهم اوالى من والوا و اجانب من جانبوا فاعذنى اللهم بهم من شر كل ما اتقيه يا عظيم حجزت الاعادى عنى ببديع السموات والارض انا جعلنا من بين ايديهم سدا و من خلفهم سدا فاغشيناهم فهم لا يبصرون :


(خدايا، صبح كردم در حالى كه به رشته بلند و محكم (توحيد) تو چنگ زدم كه هيچ رشته از آن بلندتر و محكمتر نيست كه مرا حفظ كنى از شر هر ظالم و دزد رهزن و از شر مخلوقات ديگرى كه خلق فرموده ، و از شر هر چه آفريده اى از گويا و خموش ، كه ترسناك باشد، مرا در پناهت حفظ كنى و در لباس زيباى محبت اهل بيت پيغمبرت مستور گردانى و از هر ذى شرى كه قصد اذيت من كند، به سنگر محكم اخلاص تو و اقرار به حقانيت اهل بيت و توسل و چنگ زدن به رشته محبت اهل بيت در آمدم ، در حالى كه يقين دارم كه حق از اهل بيت است و حق با آنها است و در دست آنها است و بدانها راه حق توان يافت هر كس را كه آنها دوست دارند دوست مى دارم و از هر چه دورى جويند دورى مى جويم ، پس بارالها مرا از شر هر چه از آن مى ترسم در پناه خود بدار، اى خداى بزرگ ، من دفع دشمنانم را به يارى تو كه آفريننده آسمانها و زمينى ، مى كنم ، كه فرمودى ما سدى محكم در پيش ‍ رو و سدى از پشت سر آن دشمنان (اهل ايمان ) قرار داديم و ما در آن سد آنها را احاطه كنيم كه هيچ نبينند)[1]