آنچه كه مطلوب است و وظيفة ما در عصر غيبت به حساب مي آيد اين است كه بكوشيم تا موانع ظهور حضرت را بر طرف كرده ، زمينة ظهور حضرت را فراهم نماييم . و نيز وظيفه داريم كه به دستورات و وظايف خود عمل كنيم تا به قرب معنوي نسبت به حضرت نايل آييم .
آري اگر در خواست ملاقات با حضرت در عصر غيبت به جهت بهره مندي از وجود او در مورد عنايت خاص او قرار گرفتن است تا انسان به اطمينان قلب رسيده و با تصرّفي كه از جانب ايشان مي شود انسان به كمالات نزديك شود ، اين ملاقات و اصرار بر آن مفيد است ، و گرنه اين عصر غيبت است و قرار است كه امام زمان (ع) از ديدگان مردم غايب باشد ، تا چه مصلحتي اقتضا كند كه در موردي ظهور كرده و كسي به ملاقات حضرت نايل شود . لذا بايد صبر كرد و در اين موقع حسّاس كه عصر امتحان است به وظايف خود خوب عمل كنيم تا از امتحان سرافراز بيرون آييم.
آري ، اگر چه ظاهر برخي از ادعيه تقاضاي ملاقات حضرت به دست مي آيد ولي مي توان آن را حمل بر ملاقات در عصر ظهور كرد .