«وَ عَلِمْتَ مِنْهُمُ الْوَفاءَ بِهِ، فَقَبِلْتَهُمْ وَ قَرَّبْتَهُمْ»
خداوند متعال ایشان را مورد آزمایش قرار داد که وفاداری ایشان نسبت به این پیمان مشخص شود که در قرآن کریم این آزمایش با تعبیر «ابتلا» آمده است.

وعلمت منهم الوفاء به:
تو می دانی که به این پیمان و شرط وفادار هستند. لذا ایشان در زندگی ظاهری خود به مقتضای زمان خود یک نحوه زهد را ظهور می دادند. ایشان با اختیار، خود را تحت حاکمیت و سرپرستی خدا قرار داده و شرط کرده اند فقط تحت ولایت خداوند متعال قرار بگیرند و اقرار به ولایت الهی دارند که این اقرار اولیه و التزام اولیه کافی نیست. مهمّ این است که در هر گام از زندگی به آن پیمان بسته شده متلزم باشند.

فقبلتهم:
پس ایشان را (بعد از بستن پیمان با خدا) پذیرفتی.
اولیاء باید قابلیت هایی از خود نشان دهند تا سمت راهنمایی از جانب خدا را بگیرند و بتوانند با مردم ارتباط داشته باشند. به گونه ای که مردم به آنها اطمینان پیدا کنند که ایشان از جانب ذات اقدس الهی دارای این مقام هستند و خصوصیّات روحی و عملی ایشان با آن سمت راهنمایی به سوی هدف عالی خلقت سنخیت دارد. بنابراین ایشان در بین انسانها شایستگی خود را نشان دادند و لذا این سمت به عهده آنها نهاده شد و سمت مهدی شدن (پذیرش هدایت از جانب خدا) و هادی شدن (رساندن هدایت به دیگران) را پیدا کردند.
در روایتی علّت انتخاب شدن حضرت موسی علیه السلام اینگونه بیان شده است:
خداوند متعال به حضرت موسی علیه السلام فرمود: آیا می دانی چرا تو را از میان بندگانم به مقام کلیم اللهی انتخاب کردم؟ فرمود: نه. خدا فرمود: چون تو در میان بندگانم در برابر من خاضع تر هستی. نشانه اش این است که بعد از نماز (اظهار خضوع در برابر خدا) تو در برابر من صورت به خاک می مالیدی.
این امر، نشانگر اظهار خضوعِ تامّ در برابر خالق و ربّ است.

وقرّبتهم:
و ایشان را به خودت نزدیک کردی.
پیمان بستن با خداوند متعال نوعی نزدیکی به خدا است که شخص به لحاظ حفظ تعلّق واقعی وجودی، حاضر است از تعلّقات وجودی خود دست بردارد که این اولین مرحلۀ قرب است و باید در زندگی عملی ظهور و بروز پیدا کند.

آیت الله تحریری