روايات، جهان را در روزگار امام عصر ارواحنا له الفداء، جهانى متمدن و در اوج قدرت و پيشرفت علمى معرفى مى كند. فرق اساسى پيشرفت در روزگار حضرت مهدى ارواحنا له الفداء با جهان كنونى در اين است كه در آن زمان، بشر در عين اين كه به بالاترين رشد علمى و صنعتى مى رسد، به همان اندازه به تعالى اخلاق و كمال انسانى نزديك مى گردد . دانش و علمى كه امام عصر ارواحنا له الفداء بر روى مردم مى گشايد، قابل سنجش با پيشرفتى ائمه بشر از نظر علمى داشته است، نيست و مردم نيز استقبال بيشترى به فراگيرى دانش نشان خواهند داد تا جايى كه حتى زنان جوان كه هنوز سنى از آنان نگذشته است آن چنان به كتاب خدا و مبانى مذهب آشنا مى شوند كه به آسانى، حكم خدا را از قرآن كريم استخراج مى كنند [1] رواياتى كه درباره پيشرفت صنعت در عصر ظهور آمده است، نمايانگر دگرگونى شگرفى در اين زمينه است مانند رواياتى كه مى گويد: شخصى در مشرق برادرش را در مغرب مى بيند [2] حضرت را به هنگام سخنرانى، همه جهانيان مى بينند [3] ياران حضرت از فاصله دور با هم سخن مى گويند و سخن يكديگر را مى شنوند [4] چوب تعليمى و بند كفش با انسان سخن مى گويند [5] اشياى درون خانه و ديوارهاى خانه به انسان گزارش مى دهند [6] براى مسافرت، در يك چشم به هم زدن به مقصد خود مى رسند [7] و نمونه هاى بسيارى كه هر چند برخى از آن ها شايد اشاره به اعجاز داشته باشد، ولى با توجه به همه روايات، آن دگرگونى را مى توان دريافت.

حكومت آن حضرت باعث رشد و تكامل خردها واخلاق است. در نظام الهى مهدى ارواحنا له الفداء، بشريت به نهايت بلوغ خود مى رسد و اخلاق، انديشه، آرزو و... رنگ كمال به خود مى گيرد. امام صادق علیه السلام فرمود: علم و دانش، بيست و هفت حرف است و همه آن چه پيامبران آورده اند، تنها دو حرف آن است و مردم تاكنون جز با آن دو حرف، آشنايى ندارند و هنگامى كه قائم ما قيام كند، بيست و پنج حرف ديگر را بيرون آورده، آن را ميان مردم نشر و گسترش مى دهد. [8] از اين روايت استفاده مى شود كه بشر هر چه از نظر علم و دانش پيشرفت كند، در روزگار حضرت مهدى ارواحنا له الفداء به يك باره، بيش از دوازده برابر رشد و گسترش مى يابد. [9]