رضوى

نخستين كوه از كوه هاى تهامه در يك منزلى ينبع و هفت منزلى مدينه است.
در برخى روايات، از آن به عنوان محل زندگى حضرت مهدى ارواحنا له الفداء نام برده شده است.
راوى مى گويد: با امام صادق علیه السلام از مدينه خارج شديم، به روحا اطراف مدينه كه رسيديم، حضرت نگاهش را به كوهى دوخت و مدت زمانى ادامه داد و فرمود: اين كوه رضوى نام دارد.
خوب پناهگاهى است براى خائف امام زمان، در غيبت صغرى و كبرى.
صاحب مراصد الاطلاع مى نویسد: رضوى، كوهى است ميان مكه و مدينه، در نزديكى ينبع، داراى آب فراوان و درختان زياد كسانيه مى پندارند كه محمد حنفيه، در آن جا زنده و مقيم است. [1]
در احاديث فراوانى از رضوى ياد شده است از جمله، پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: رضوى، خداى از آن خشنود است و نيز فرمود: رضوى از كوه هاى بهشت است.
امام زين العابدين علیه السلام در ضمن حديثى طولانى از آمدن جبرئيل امين در آستانه ظهور به محضر آن حضرت سخن گفته، در پايان مى فرمايد: ... آن گاه اسبى راكه براق ناميده مى شود به حضور ايشان مى آورد. قائم برآن سوار مى شود، سپس به سوى كوه رضوى حركت مى كند. [2]
امام صادق علیه السلام نيز از گرد آمدن ارواح مؤمنان درگلستان رضوى سخن مى گويد: ... پس روح مؤمن درگلستان رضوى با آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم ديدار مى كند... تا روزى كه قائم اهل بيت قيام كند... [3]