عثمان بن سعید (2)
تعیین نیابت توسط امام حسن عسکری علیه السلام: [6]
امام حسن عسکری علیه السلام به 40 نفر از خواصّ خود فرمود:
بعد از من فرزندم مهدی امام شما و جانشین من می باشد، از وی پیروی کنید و پراکنده نگردید که در امر دین خود، به هلاکت می رسید. بدانید که دیگر او را نخواهید دید. آنگاه فرمود: هر چه عثمان بن سعید از جانب او به شما خبر می دهد بپذیرید؛ او نماینده ی امام شماست و نیابت به وی تفویض می گردد.
مقام والای عثمان بن سعید: [7]
همین که خبر شهادت امام حسن عسکری علیه السلام در شهر سامرّا منتشر شد، شهر یکپارچه پر از صدای ضجّه و شیون گردید و جمعیت برای تشییع جنازه موج می زد. در این میان عثمان بن سعید در غسل امام علیه السلام حضور یافت و مراسم تکفین و تدفین آن حضرت را عهده دار شد که این خود بر مقام والای او دلالت می کند.
مرکز فعالیت عثمان بن سعید: [8]
بعد از رحلت امام حسن عسکری علیه السلام، به علّت سخت گیری های مأموران دولتی سامرّا و نیز دور بودن از چشم انداز دشمن، به دستور امام مهدی ارواحنا له الفداء وی به بغداد مهاجرت کرده و در منطقه ی کَرخ (محل سکونت شیعیان) ساکن شده و در آنجا تا پایان زندگی امور دفتر نیابت را سرپرستی می کرد.
مدّت نیابت: [9]
علی رغم نقش تعیین کننده ی ایشان در سازماندهی و تحکیم پایگاه شیعیان، بسیاری از ابعاد شخصیت و زندگی او از جمله مدت نمایندگی ایشان در بستر تاریخ مبهم مانده است. چیزی که روشن است، این است که مدت نیابت او و پسرش «محمّد بن عثمان» 45 سال بوده است.
وفات: [10]
در رجال آمده است که: عثمان بن سعید در بغداد در حدود سال های 264 یا 265 ه.ق. وفات یافت.
مدفن: [11]
طرف غربی بغداد، خیابان «میدان» در محلی معروف به «درب جبله» که در داخل مسجد واقع شده است.
نامه ی تسلیت امام زمان ارواحنا له الفداء: [12]
إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّـا إِلَيْهِ رَاجِعونَ،...
ما برای خدائیم و بازگشتمان به سوی اوست. تسلیم فرمان خدا و راضی به قضای الهی هستیم. پدرت سعادتمندانه زیست و نیکو از این جهان دیده بربست. خدای رحمتش کند و او را به اولیاء و موالی خود ملحق سازد که همواره در راه آنها کوشا بود و در چیزهایی که او را به خدا نزدیک سازد تلاشی فراوان داشت. خدای تبارک و تعالی رویش را سفید و درخشنده گرداند و لغزشهایش را ببخشد.
بشارت بر جانشینی فرزند به جای پدر: [13]
امام زمان ارواحنا له الفداء در نامه ی دیگری به «محمّد بن عثمان» می فرماید:
خداوند به تو اجر جزیل و صبر جمیل مرحمت فرماید... ما و شما در این حادثه دچار غم و اندوه شدیم. از جدائی و فراق او، تو و ما احساس وحشت کردیم، خدایش او را شاد و مسرور گرداند. از کمال سعادت او این بود که خدای تبارک و تعالی فرزندی چون تو به او عنایت فرموده است که در جای او بنشینی و منصب (سفارت ونیابت خاصّه) او را به عهده بگیری و از خدا برایش رحمت و مغفرت بطلبی.
[6] برگرفته از پژوهشی پیرامون زندگانی نوّاب خاص امام زمان اروحنا له الفداء، علی غفارزاده.
[7] پژوهشی پیرامون زندگانی نوّاب خاص امام زمان اروحنا له الفداء، علی غفارزاده، ص 119.
[8] تاریخ عصر غیبت، پور سید آقایی، جبّاری، عاشوری، حکیم، ص 289.
[9] برگرفته از پژوهشی پیرامون زندگانی نوّاب خاص امام زمان اروحنا له الفداء، علی غفارزاده.
[10] برگرفته از پژوهشی پیرامون زندگانی نوّاب خاص امام زمان اروحنا له الفداء، علی غفارزاده.
[11] پژوهشی پیرامون زندگانی نوّاب خاص امام زمان اروحنا له الفداء، علی غفارزاده، ص 145.
[12] روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور، ج 1، ص 296.
[13] روزگار رهایی، ترجمه علی اکبر مهدی پور.
