مفاسد آخرالزمان : زمانی بیاید
یأتی زمان، سیأتی زمان. عنوانی معروف در کتب حدیث است که روایات بسیاری تحت این عنوان مبنی بر پیشگوئی از وقایع و حوادث و یا ملاحم و فتن ذکر شده است. اینک شماری از آن ها را می آوریم.
رسول خدا (ص) فرمود: زمانی بیاید که چهره های مردم چهره آدمیان و دل هاشان دل های شیاطین باشد، بسان گرگ درنده خونخوار باشند، از منکرات اجتناب نکنند. اگر در جمع آن ها باشی بدنامت کنند و چون با آن ها سخن گویی به تو دروغ گویند و چون از آن ها جدا شوی غیبتت کنند. سنت در میان آن ها بدعت و بدعت به نزدشان سنت بود، محترمتان نزد آن ها موهون، و موهونان محترم باشند. مؤمن نزد آن ها خوار و فاسق ارجمند بود. کودکان شان گستاخ و بی ادب و زنان شان بی شرم و پیران شان امر به معروف و نهی از منکر نکنند. پناه بردن به آن ها خواری و اعتماد به آن ها ذلت و درخواست مال از آن ها بیچارگی و ننگ باشد. در آن هنگام خداوند باران به موقع به آن ها نبارد و در غیر موسم خود ببارد و بدانشان را بر آنان چیره سازد که به بدترین وجهی آن ها را آزار دهند، پسرانشان را بکشند و زنانشان را زنده دارند، در آن حال هر چه نیکان دعا کنند به اجابت نرسد. زمانی بر مردم بیاید که شکم هاشان خدای شان بود (هر چه خواهد از حلال و حرام به آن بدهند) و زنانشان قبله شان باشد (که تمام توجه شان به آن ها بود) و پولشان دینشان (که آن را در حد پرستش دوست دارند) و شرف و عزت خویش را در تجملات و امتعه دنیا دانند، از ایمان جز نامی و از اسلام جز آثاری و از قرآن جز درسی بیش نماند. مساجدشان از حیث ساختمان آباد و دل هاشان از هدایت تهی و ویران، علماشان بدترین خلق خدا در روی زمین باشند. در آن هنگام خداوند آن ها را به سه بلیه دچار سازد: جور سلطان و خشکسالی و ظلم و ستم حکام و زمامداران. اصحاب از سخنان حضرت به شگفت آمده عرض کردند: مگر آن ها بت می پرستند؟ فرمود: آری، پول نزد آن ها چون بت مورد پرستش باشد.
زمانی بیاید که دینداری به نگهداری آتش در کف دست بماند. زمانی بر امتم بیاید که زمامدارانشان به شیوه جباران و ستمگران عمل کنند و علمای شان طمعکار و کم پرهیز، و پارسایان شان متظاهر، و بازرگانان رباخوار و فریبکار، و زنان شان خود را برای نامحرمان بیارایند. در آن هنگام اشرارشان بر آن ها چیره گردند و هر چه دعا کنند به اجابت نرسد. زمانی بر مردم بیاید که (اخلاق انسانی از آنان رخت بر بندد چنان که) اگر نام یکی را بشنوی، به از آن بود که وی را ببینی و یا او را ببینی به از آن باشد که او را بیازمایی و چون او را بیازمایی حالاتی (زشت و ناروا) در او مشاهده کنی. دین شان پول، و هم و غمشان شکم و قبله شان زنان شان باشد. برای رسیدن به گرده نانی کرنش کنند و برای درهمی به خاک افتند. پریشان و سرگردان باشتند، نه خود را در پناه اسلام دانند و نه به کیش نصاری زندگی کنند. [1]
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: زمانی بر مردم فرا رسد که مقرب نباشد جز سخن چین، و جالب شمرده نشود جز فاجر، و تحقیر نگردد جز افراد با انصاف. در آن زمان دستگیری مستمندان زیان بشمار آید، و صله رحم لطف و بزرگواری محسوب شود، و عیادت بیمار، وسیله برتری جویی بر مردم باشد. در آن زمان حکومت به مشورت با زنان و فرمانروایی کودکان و تدبیر خواجه سرایان برگزار شود. [2]