مهدي موعود شيعه داراي اين اوصاف است (2)
در جلسه قبل برخی از ویژگی های مهدی موعود (ع) را بر طبق برخی از روایات بیان کردیم و در این جلسه این موضوع را پی می گیریم:
اخبار گوناگوني که درباره مدت سلطنت آن حضرت به ما رسيده بعضي از آنها ناظر به تمام مدت سلطنت حضرت است و قسمتي مدت استقرار دولتش را معين مي کند و پاره اي بر حسب سال و ماه مشهور ميان ما است و برخي بر اساس سال ها و ماه هاي طولاني ايام دولت آن حضرت مي باشد، و الله يعلم. صدوق در کمال الدين از محمد بن حنفيه از پدر بزرگوارش اميرالمومنين عليه السلام و آن حضرت از پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله روايت کرده اند که فرمود: مهدي از ما اهلبيت است خداوند کار او را در يک شب رو به راه مي کند و در روايت ديگر فرمود: خداوند او را در يک شب آماده مي سازد. هم در آن کتاب از مفضل بن عمر از امام جعفر صادق و آن حضرت از پدرش امام محمد باقر عليهما السلام روايت کرده که فرمود: هنگامي که قائم ظهور مي کند اين آيه را مي خواند: ففرت منکم لما خفتکم فوهب لي ربي حکما و جعلني من المرسلين. و هم در کتاب مزبور از مفضل بن عمر روايت مي کند که گفت: از آن حضرت شنيدم مي فرمود: مبادا شما شيعيان کاري کنيد که خود را ميان دشمنان مشهور گردانيد و آنچه ما درباره قائم به شما مي گوئيم به آنها اظهار کنيد به خدا قسم امام شما سال هاي متمادي از روزگار شما غائب می شود، و شما آزمايش مي شويد، تا جائي که گفته مي شود: او مرده يا کشته شد و اگر هست به کدام بيابان رفته است. ديدگان مؤمنين در فراق او سرشک اشک فرو مي ريزد. کار شما به جایي مي رسد که مانند کشتي در امواج دريا هر لحظه به اين طرف و آن طرف ميل کنيد و مضطرب و منقلب شويد در آن ورطه هيچکس جز آنکس که خداوند از وي پيمان گرفته و ايمان را در لوح دل او نوشته و با روح خود مؤيد داشته است، نجات نمي يابد، دوازده پرچم که با هم اشتباه مي شوند و هيچ يک را از ديگري تشخيص نمي دهند برافراشته مي گردد. مفضل مي گويد: در اين موقع گريه ام گرفت. حضرت پرسيد: براي چه گريه ميکني؟ عرض کردم: چرا گريه نکنم، با اينکه شما مي فرمائيد: دوازده پرچم با هم اشتباه مي شوند و هيچ يک را از ديگري تشخيص نمي دهند، با اين وصف ما چه کنيم؟ حضرت نگاهي به آفتاب داخل صفه که نشسته بوديم کرد و فرمود: اين آفتاب را مي بيني؟ عرض کردم آري فرمود: به خدا قسم مطلب از اين آفتاب روشن تر است. اين روايت در غيبت نعماني به دو سند ديگر هم روايت شده است. ايمان را در لوح دل او نوشته اشاره به آيه لا تجد قوما يومنون بالله و رسوله يوادون من حاد الله و رسوله و لو کانوا آباءهم او اخوانهم او عشيرتهم اولئک کتب في قلوبهم الايمان و ايدهم بروح منه [4] دارد و آنها را با روح خود مؤيد داشته که اين روح همان روح ايمان است. چنانکه گذشت. و جمله هيچ يک را از ديگري تشخيص نمي دهند يعني: نمي داند فلان پرچم متعلق به فرقه حق است، يا از فرقه باطل مي باشد. و نيز صدوق در کمال الدين از عبد العظيم حسني حضرت عبد العظيم مدفون در ري روايت مي کند که گفت: به حضرت امام محمد تقي عليه السلام عرض کردم: من اميدوارم قائمِ اهل بيت پيغمبر که زمين را پر از عدل مي کند از آن پس که پر از ظلم و ستم گردد، شما باشيد. حضرت فرمود: اي ابوالقاسم کنيه حضرت عبد العظيم ابو القاسم است هر يک از ما ائمه قائم به امر خداوند هستيم و هادي و رهنماي دين او مي باشيم ولي قائمي که خداوند زمين را به وسيله او از لوث وجود کافران و منکرين پاک مي نمايد، و آنرا پر از عدل و داد مي کند، کسي است که ولادتش بر مردم پوشيده مي ماند و خودش غائب مي شود، و ذکر نام وي براي شما حرام است [5] او هم نام رسول خدا و هم کنيه آن حضرت است. او کسي است که زمين برايش درهم نورديده مي گردد، و هر مشکلي به خاطر او آسان مي شود، و يارانش به تعداد اصحاب پيغمبر در جنگ بدر يعني سيصد و سيزده نفر از دورترين نقاط زمين گرد وي جمع مي شوند. چنانکه خداوند مي فرمايد: اينما تکونوا يات بکم الله جميعا ان الله علي کل شي‏ء قدير. وقتي که اين عده از مخلصين در پيرامون او اجتماع نمودند، ظهور مي کند، و هنگامي که پيمان کامل گشت يعني تعداد آنها به ده هزار نفر رسيد، به اذن پروردگار قيام مي کند، و چندان از دشمنان مي کشد که خداوند راضي گردد. حضرت عبد العظيم گفت: عرض کردم: آقاي من از کجا معلوم مي شود خدا راضي شده؟ فرمود: خدا رحمت خود را در قلب وي مي اندازد چون به مدينه بيايد لات و عزي را بيرون مي آورد و آتش مي زند. اين روايت در احتجاج هم ذکر شده است. لات و عزي دو بت قريش بود و در اينجا مقصود اولي و دوم است.
شيخ الطائفه در کتاب غيبت از مفضل بن عمر روايت مي کند که از آن حضرت از تفسير جابر سوال کردم؟ فرمود: براي افراد فرومايه حکايت مکن که آنرا ضايع مي کنند. مگر قرآن نخوانده اي که خداوند مي فرمايد: فاذا نقر في الناقور؛ امامي از ما غائب است. هر وقت خداوند بخواهد او را ظاهر گرداند نقطه اي در دلش پديدي مي آورد، و او هم به دستور خداوند قيام مي کند.