برای شناخت امام خود در ادعیه ها ذکرها و دعاهایی معرفی شده که یکی از مهم ترین و معتبرترین شان دعای زیر است:
اللهم عرفني نفسک فانک ان لم تعرفني نفسک لم اعرف نبيک
اللّهم عرفني نبيک فانک ان لم تعرفني نبيک لم اعرف حجتک
اللهم عرفني حجتک فانک ان لم تعرّفني حجتک ضللت عن ديني؛
پروردگارا! خود را به من بشناسان که اگر خود را به من نشناساني، نمي توانم پيغمبرت را بشناسم.
پروردگارا! پيغمبرت را به من بشناسان که اگر پيغمبرت را به من نشناساني، نمي توانم حجت تو را بشناسم.
پروردگارا! حجت خود را به من بشناسان، که اگر حجت خود را به من نشناساني، دين خود را از دست مي دهم، و گمراه خواهم شد".
در این دعا دو نکته نهفته است: یکی اینکه ما در غیبت امام زمان باید شناخت خدا و رسول خدا و ائمه را از خود خدا بخواهیم و نمی توانیم فقط به علم خودمان اکتفا کنیم و حتماً باید این دعا را بخوانیم که این دعا، دعای معرفت است ؛ و نکته دیگر اینکه لازمه شناخت خدا شناخت پیامبر است و لازمه شناخت پیامبر شناخت امام است؛ یعنی اگر ما امام را نشناسیم پیامبر خدا و خدا را هم نمی شناسیم. به تعبیر امام حسین (ع) هر زمان امام زمان خودش را دارد زمان اباعبدالله الحسین، امام حسین امام زمان بود؛ زمان امام علی (ع) امام علی (ع) امام زمان بود و در زمان ما، حضرت صاحب الزمان، مهدی موعود امام زمان است.

شناخت امام چه تأثیری دارد؟
یکی از آثار شناخت محبت و عشق است؛ مثلاً کسانی که صبح های جمعه به عشق مولای خود در مساجد جمع می شوند و دعای ندبه می خوانند که اینها نتایج شناخت امام زمان خود است. وقتی محبت زیاد می شود که شناخت بالا برود و زیاد شدن محبت هم اطاعت می آورد و همین چیز باعث می شود گناه کمتر شود و دیگر احتیاج به این نیست که دیگران بگویند چه کاری گناه است. اطاعت باعث می شود به سراغ گناه نرویم و وقتی محبت امام زمان را داشته باشیم کارهای که امام زمان دوست داشته باشد انجام می دهیم وکارهای که امام زمان را ناراحت می کند انجام نمی دهیم. محبت و علاقه به مهدی موعود تنها مربوط به زمانه ما نیست بلکه براساس روایت در دوره ی امامان دیگر نیز این محبت وجود داشته است: در غیبت نعمانی روایتی است که آقا سید الشهدا می فرمایند: کسی پیش امیر المومنین آمد و اوصاف امام آخر الزمان را پرسید، حضرت در حالی که اوصاف را بیان می کردند با حالتی عجیب و با عشق و محبت آهی می کشند و از شدت اشتیاق به امام زمان به سینه خود اشاره می کنند که محبت پسرش مهدی در سینه اش جای دارد. یا از امام محمد باقر (ع) روایت عجیبی است که در مورد خراسانی در دوره امام زمان سخن می گفتند حضرت می فرماید : اگر من زمان ظهور پسرم حضرت مهدی را درک کنم جان خودم را برایش می دهم6 وتعبیر دیگری از امام صادق آمده: اگر من زمان اورا درک کنم تمام عمر خدمتش را خواهم کرد.
امام صادق (ع) می فرمایند: «لَو أدرَ کتُهُ لَخَدَمتُهُ ایَّامَ حَیاتی» اگر روزگار او را در می یافتم ، سراسر زندگی ام خدمتش می کردم7 .
به نقل از سخنرانی استاد اویسی