داوود عليه السلام را، خداوند- عزّوجلّ- در زمين خليفه ساخت و فرمود: يا داوُدُ إِنَّا جَعَلْناكَ خَلِيفَةً فِي الأَرْضِ؛[1] اى داوود ما تو را در زمين خلافت داديم. قائم‏ ارواحنا له الفداء را نيز، خداوند خليفه خود در زمين نمود و فرمود: أَمَّنْ يُجِيبُ المُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَف‏آءَ الأَرْضِ؛[2] آيا چه كسى (جز خداوند ) دعاى مضطرّ را به اجابت مى‏رساند، و گرفتارى را برطرف مى‏سازد، و شما را خلفاى زمين قرار مى‏دهد. و در دعايى از حضرت امام رضاعليه السلام چنين آمده است: اِدْفِعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَخَلِيفَتِكَ....[3]

داوود عليه السلام؛ خداوند آهن را برايش نرم كرد كه در قرآن آمده: (وَأَلَنَّا لَهُ ا لحَدِيدَ)[4] آهن را برايش نرم ساختيم. قائم‏ ارواحنا له الفداء نيز، خداوند آهن را برايش نرم كرده است، چنان‏كه در بعضى از كتاب‏ها از محمد بن زيد كوفى از امام صادق‏عليه السلام مروى است كه فرمود: مردى از عمان به خدمت حضرت صاحب الزمان‏ ارواحنا له الفداء مى‏آيد و عرض مى‏كند: آهن براى داوود نرم شد اگر تو هم مانند او (معجزه) بياورى تصديقت مى‏كنيم. پس آن حضرت معجزه داوود را به او نشان مى‏دهد، ولى آن شخص منكر مى‏شود، پس قائم ارواحنا له الفداء عمود آهنينى به گردن او مى‏اندازد كه هلاك مى‏شود و مى‏فرمايد: اين سزاى كسى است كه آيات خدا را دروغ انگارد.

داوود عليه السلام؛ سنگ با او سخن گفت و صدا زد: اى داوود! مرا بگير و جالوت را با من به قتل برسان. قائم‏ ارواحنا له الفداء نيز، علم و شمشيرش او را صدا مى‏كنند و مى‏گويند: اى ولىّ خدا! خروج كن و دشمنان خدا را به قتل برسان.

تمام اين روايات را شيخ صدوق در كتاب كمال الدين و تمام النعمة آورده است، و نيز در روايت آمده كه: سنگ در زمان ظهور آن حضرت هنگامى كه كافرى زير آن پنهان مى‏شود، مؤمن را صدا مى‏زند و مى‏گويد: اى مؤمن! زير من كافرى هست او را بكش، پس مؤمن مى‏آيد و آن كافر را مى‏كشد.

داوود عليه السلام؛ جالوت را كشت. قائم‏ ارواحنا له الفداء، دجّال را - كه از جالوت بدتر است - مى‏كشد. داوودعليه السلام؛ به الهام در ميان مردم حكم مى‏كرد. قائم‏ ارواحنا له الفداء، به حكم داوود قضاوت خواهد كرد و از بيّنه و شاهد نمى‏پرسد، و نيازى به آن ندارد.
داوودعليه السلام؛ نوشته‏اى از آسمان بر او نازل شد كه مهرى از طلا بر آن بود، در آن نوشته سيزده مسأله بود كه خداوند متعال به داوود وحى كرد: اين‏ها را از پسرت سليمان بپرس، اگر آن‏ها را پاسخ داد او خليفه بعد از تو است. پس داوود هفتاد كشيش و هفتاد حبر را فرا خواند و آن‏ها را نشاند، سليمان را نيز در حضور آن‏ها نشاند و گفت: اى پسرم! به من بگو نزديك‏ترين اشياء كدام است؟ و دورترين اشياء كدام است؟ و مأنوس‏ترين اشياء چيست؟ و موحش‏ترين اشياء كدام؟ و زيباترين اشياء چيست؟ و زشت‏ترين اشياء كدام است؟ و كم‏ترين اشياء چيست؟ و بيشترين اشياء كدام؟ و دو بر پاى مانده و قائم چيست؟ و دو مختلف چيست؟ و دو متباغض و كينه‏توز كدام است؟ و آن چيست كه هرگاه مرد بر آن نشيند آخرش پسنديده است؟ و آن چيست كه هرگاه مرد بر آن نشيند آخرش مذموم است؟

سليمان گفت: نزديك‏ترين اشياء آخرت، دورترين اشياء هر چيزى كه از امور دنيا از دست برود، مأنوس‏ترين اشياء بدنى است كه در آن روحى ناطق باشد، موحش‏ترين اشياء جسد بدون روح است، بهترين اشياء ايمان بعد از كفر است، زشت‏ترين اشياء كفر بعد از ايمان است، كم‏ترين اشياء يقين و بيشترين اشياء شك است، آن دو بر پاى مانده آسمان و زمين است، دو مختلف شب و روز است، و دو متباغض مرگ و زندگى است، آنچه هرگاه مرد بر آن سوار شود عاقبتش نيك و پسنديده است حلم و بردبارى بر غضب است، آنچه هرگاه انسان بر آن نشيند عاقبتش مذموم است تندى و غضب است. (راوى گويد:)چون مهر از نوشته برداشت تمام اين پاسخ‏ها مطابق درآمد. پس كشيش‏ها و احبار پرسيدند: آن چيست كه اگر صالح شود همه چيز انسان صالح مى‏شود و اگر فاسد شود همه چيز انسان فاسد مى‏گردد؟ فرمود: دل. پس به خلافتش رضا دادند.

قائم‏ ارواحنا له الفداء، نيز نوشته‏اى با مهر طلايى به همراه دارد، كه در كمال الدين از امام صادق‏عليه السلام روايت شده كه فرمود: گويى قائم‏ ارواحنا له الفداء را بر منبر كوفه مى‏نگرم كه يارانش سيصد و سيزده تن - به عدد اصحاب بدر - پيرامونش هستند، و آن‏هايند صاحبان پرچم‏ها و آن‏هايند حكمروايان الهى در زمينش بر خلايقش، تا اين‏كه از قباى خود نوشته‏اى بيرون آورد كه با مهرى زرين ممهور باشد، پيمانى از رسول خداصلى الله عليه وآله وسلم، پس مانند گوسفندان بى‏زبان از دور و برش پراكنده مى‏شوند و كسى از آن‏ها باقى نماند مگر وزير و يازده نقيب - چنان‏كه با موسى بن عمران‏عليهما السلام باقى ماندند - پس در زمين مى‏گردند، ولى راهى جز او نمى‏يابند، پس به خدمتش باز مى‏گردند. [5]