از کدام گوشه ی جانم برایت بنویسم
از کدام نقطه ی جانم برایت شرح دلتنگی کنم
خودت که می بینی
قلبم در این روزها کمی شرحه شرحه شده
کمی دردمندم
کمی دلتنگ و کمی دلگیر
اما تمام آرامشم در زمین به حضورت بسته است
و به بودن هایت
فاطمیه آمده
عاشورایی دوباره به نام فاطمه در زمین رقم می خورد
شاید کمی این روزها قلبت غریبانه تر در زمین درد را تجربه می کند
دوباره به کوچه های بنی هاشم سری می زنی
می دانم زمان که بر هر دردی بگذرد
دردش را کم می کند اما درد فاطمیه:
زخمی کهنه در کوچه های خاک گرفته ی تاریخ است
که هر چه زمان بر آن بگذرد دردش افزون می شود
من مانده ام و قلب مهربان تو
که غریبانه تکیه به دیوار غیبت می زنی
و در کنار دیوار هزار ساله ی
خانه ی فاطمه غریبانه می ایستی
و تکرار دوباره ی تاریخ را نظاره می کنی
مولای من:
دلم شرحه شرحه در غریبی ات
چشمم دریا دریا بهانه در تنهایی ات
من که در این گذرِ غریبانه ی تاریخ به حوالی قامت دلربایت هم نرسیدم که در این روزها و این شب های غم گرفته ی تاریخ در کنارت باشم، اما تاب اشک چشمانت را هم ندارم
خدا کند این ماه که به نیمه می رسد
ماهتابش در پرده بماند
تا اشک های مولایم را نامحرمی نبیند در زمین
امیدوارم در نیمه ی این ماه که ماهتاب زمین
برای جلوه گری به میانه ی آسمانش می رسد :
کمی به احترام مولایم شرم کند از تابیدن
و ........
ای ماه ربیع الثانی :
به احترام مولایم این نیمه ی ماه را در حجاب باش
باید با مولایم همدردی کنم
صاحب عزای این لحظه های فاطمیه است
خدایا : ...
فاطمیه کم از عاشورا نیست
و من عزادار غم مهدی ام هستم
به قلب مولایم مهدی سکینتی فاطمی عنایت کن