ابن حجر هیتمى مکّى، در کتاب «الصواعق المحرقه» از دو تن از دانشمندان بزرگ اهل سنّت (احمد و ماوردى) روایت کرده است که پیامبر گرامى اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم) درباره بشارت ظهور حضرت مهدى (علیه السلام) فرمود:
«ابشروا بالمهدی، رجل من قریش من عترتی، یخرج فی اختلاف من الناس و زلزال، فیملأ الأرض عدلاً و قسطاً کما مُلئت ظلماً و جوراً، و یرضى عنه ساکن الأرض و السماء، و یقسّم المال صحاحاً بالسّویه» [1].
«بشارت باد شما را به مهدى(علیه السلام)! او مردى از «قریش» و از عترت من است که پس از اختلاف زیاد و عدم امنیّت ظهور خواهد نمود. زمین را از عدل و داد پر خواهد کرد همان گونه که از ظلم و ستم پر شده باشد. ساکنان زمین و آسمان از او راضى و خشنود مى گردند و اموال را به طور مساوى در بین مردم تقسیم مى کند».

در این باب گروهى از دانشمندان شیعه و سنّى مانند مرحوم سیّد بن طاووس(رحمه الله) در کتاب «الملاحم والفتن» و یوسف بن یحیاى مقدّسى شافعى در کتاب «عقد الدرر» و على متقى هندى در کتاب «البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان» از اسحاق بن یحیى بن طلحه تمیمى از طاووس روایت کرده اند که گفت:
«ودّع عمر بن الخطّاب البیت، ثمّ قال: واللّه! ما أدری أدعُ خزائن البیت، و ما فیه من السلاح و المال، أم اُقسّمه فی سبیل اللّه؟
فقال له علی بن ابی طالب (علیه السلام): امض فلست بصاحبه، إنّما صاحبه منّا، شابٌّ من قریش، یقسّمه فی سبیل اللّه تعالى فی آخر الزمان»
«عمر بن خطاب در هنگام وداع با کعبه، گفت: به خدا قسم! نمى دانم با آنچه در خزانه بیت است چه کنم؟ آیا این همه سلاح و اموال را به حال خود وا گذارم یا آنها را در راه خدا قسمت کنم؟
امیرمؤمنان(علیه السلام) به او فرمود:
از آنها بگذر که تو صاحب آنها نیستى; صاحب آنها جوانى از ما (اهل بیت) و از «قریش» است که آنها را در آخرالزمان در راه خدا تقسیم مى کند»[2].
مقصود از قریش، نضر بن کنانه است. علاّمه دهخدا، در کتاب «لغت نامه» مى نویسد: «قریش، نام قبیله اى است. پدر این قبیله، نضر بن کنانه است. این قبیله را قریش نامند از آن جهت که گِرد حرم (یعنى: در اطراف خانه خدا و سرزمین مکّه) فراهم آمده اند».