اين که شيعيان معتقدند تمام طول تاريخ را امام زمان ارواحنا له الفداء حرکت مي ‌دهد، به دليل ‌همين توجه به حضور حضرت است. مي‌گويند امام ‌زمان ارواحنا له الفداء عامل شروع تاريخ، و ادامة بستر تاريخ و شكوفايي انتهاي تاريخ است. به همين جهت شيعيان در تمام طول تاريخ در آرزوي ظهور حضرت مهدي ارواحنا له الفداء هستند.
پس اين يک شناخت ناهماهنگ و غير منطقي است که فكر كنيم آنچه غايت عالَم است و همه اديان هم معتقدند كه آن غايت و هدف عالَم است، بعداً به‌ وجود بيايد. اين طرز فكر بنيادش غلط است؛ چرا كه غايت هر چيز بايد در موطن خودش به ‌صورت بالفعل موجود باشد. حال از برکات همين عقيده شيعه هر روز با امام زمانش حرف دارد و صحبت مي‌کند و استفاده ‌هاي فوق ‌العاده مي ‌برد، و از همه مهم تر به بركت اين انتظار هميشه خود را به عنوان يك ملت زنده نگهداشته است.
در نقش و تأثير امام زمان ارواحنا له الفداء بايد خيلي بحث شود که آيا حالا که امام ‌زمان ارواحنا له الفداء درغيبت ‌اند يعني نعوذ بالله بازنشسته ‌اند؟ علت همه اين بدبختي ‌ها اين است که ما نمي‌توانيم حضور غيبي امام‌ زمان ارواحنا له الفداء را آن‌ طور كه بايد و شايد براي مردم تبيين کنيم تا معلوم شود جهان هستي صاحب دارد و جهان به حال خود رها نشده است.