سلامی گرم و لبریز از عشق از این گوشه ی زمین به محضرِ مبارکت مولای من ....
رسیدن ماه مبارک رمضان را بر وجود مبارکت، تبریک می گویم که از تو شایسته تر ندیدم برای این عاشقانه ها ...
مولاجان ماهِ پاکی آمده، ماه شب بیداری های من برای تو ...
مولاجان ماه رمضان آمده، ماهی که ابتدا تا انتهایش تو تنها بنده ای هستی که خدا را خالصانه در زمین عبادت می کنی و روزه داری ات، مقبولِ درگاه خداوندی ست ...
چقدر این روزهای آسمانی را دوست دارم، که شیطان را به زنجیر می کِشند تا من کمی آسوده تر تو را عاشقی کنم ...
این روزهای زمین، بوی آسمان می دهد، بوی خدا، بوی عشق، بوی مهدی ...
امیدوارم خدا بر من و عشقی که بر بلندای وجودت دارم عنایتی کند و عاشقانه های مرا ببینی، که به نام تو و برای توست در لحظه های حضورم در دنیا ...
مولای من، باز هم ماه رمضان آمد و من دلتنگ حضورت شدم در هنگام افطار ...
حسرتش بر دلم مانده که غروبی، بر خانه ی حقیرانه ام میهمانت کنم و تو دعوتم را قبول کنی ...
بیایی، بر سفره ی ناقابلم در زمین میهمان شوی و من برایت شیر و خرما بیاورم ...
چشمانم را ببندم، و قبل از اذان روبرویت بنشینم و به سوره ی قدر خواندنت گوش کنم...
با همین دستان مشتاقم، خرما تعارفت کنم و تو عاشقانه از من قبول کنی ...
حسرتش بر دلم مانده جانِ مهدی...
ماه رمضانی تو باشی و من دو رکعتی عاشقانه، پشت سرت نمازِ عشق بخوانم ...
خدایا ...
دلم عجیب بی تاب است و بی قرار ...
خدایا قراری بر جانم بریز به نام مهدی ...
خدایا آرامم کن، هنوز شب های قَدرَم مانده با مهدی ...
خدایا، این رویاهای شیرین مرا برای آقایم بگو
اجازه بده این ماه رمضان مولایم بیاید و زمین را با ظهورش آسمانی کند.
