رجعت کنندگان
الف) رجعت پیامبر و اهل بیت طاهرین
از امام سجاد (علیه السلام) در مورد آیه «إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرادُّكَ إِلى‏ مَعادٍ» نقل شده است: يرجع إليكم نبيكم و أميرالمؤمنين و الأئمة (صلوات الله علیهم)؛ باز می گردند به سوی شما پیامبرتان و امیرالمؤمنین و ائمه (صلوات الله علیهم). (تفسیر قمی، ج2، ص147، ذیل آیه 85 قصص)
البته از زیارات و ادعیه گذشته نیز به خوبی می توان رجعت پیشوایان را استفاده کرد.

ب) رجعت انبیاء پیشین
جَمِيلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ‏: قُلْتُ لَهُ قَوْلُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ يَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهادُ» قَالَ: ذَلِكَ وَ اللَّهِ فِي الرَّجْعَةِ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فِي أَنْبِيَاءِ اللَّهِ كَثِيراً لَمْ يُنْصَرُوا فِي الدُّنْيَا وَ قُتِلُوا وَ أَئِمَّةٍ قَدْ قُتِلُوا وَ لَمْ يُنْصَرُوا فَذَلِكَ فِي الرَّجْعَة؛ جميل بن دراج روايت كرده كه گفت: تفسير اين آيه را «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا...» (غافر/51) از حضرت صادق (عليه السّلام) پرسيدم، فرمود: به خدا قسم اين در رجعت است. نمى‏ دانى كه بسيارى از پيغمبران در دنيا يارى نشدند و كشته گشتند و ائمه هم كشته شدند و كسى آن ها را يارى نكرد؟ تأويل اين آيه در رجعت است. (بحارالانوار، ج53، ص65، ح57)

ج) مؤمنان خالص و کافران محض
از روایات به روشنی استفاده می شود که همه مردگان رجعت نمی کنند بلکه فقط مؤمنان پاک و خالص و کافرانی که در تباهی به نهایت رسیده اند باز می گردند.
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: إِنَّ الرَّجْعَةَ لَيْسَتْ بِعَامَّةٍ وَ هِيَ خَاصَّةٌ لَا يَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِيمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ الشِّرْكَ مَحْضا؛ اين رجعت عمومى نيست (كه تمام مردگان، زنده شده و سر از قبر درآورند) بلكه افرادى به دنيا برمي گردند كه يا مؤمن خالص و يا مشرك محض باشند. (بحارالانوار، ج53، ص39، ح1)
در برخی روایات نام تعدادی از انسان های وارسته و مؤمنان خالصی که در زمان ظهور رجعت کرده و در رکاب امام حاضر می شوند ذکر شده است. در روایتی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: يَخْرُجُ مَعَ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه) مِنْ ظَهْرِ الْكُوفَةِ سَبْعٌ وَ عِشْرُونَ رَجُلًا، خَمْسَةَ عَشَرَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى (علیه السلام) «‏الَّذِين كَانُوا يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ» (اعراف/159)، وَ سَبْعَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكَهْفِ وَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ وَ سَلْمَانُ وَ أَبُو دُجَانَةَ الْأَنْصَارِيُّ وَ الْمِقْدَادُ وَ مَالِكٌ الْأَشْتَرُ فَيَكُونُونَ بَيْنَ يَدَيْهِ أَنْصَاراً وَ حُكَّاما؛ خروج می کنند با قائم (علیه السلام) از پشت کوفه بیست و پنج مرد، پانزده نفر از قوم حضرت موسی (علیه السلام) کسانی که به سوى حق هدايت مى ‏كنند و به حق و عدالت حكم مى‏ نمايند، هفت نفر اصحاب کهف و یوشع بن نون (وصی حضرت عیسی علیه السلام) و سلمان و ابودجانه (از اصحاب پیامبر) و مقداد و مالک اشتر، پس می باشند نزد او و از یاران او و والیان و حاکمان (مناطق) از جانب اویند. (بحارالأنوار، ج‏53، ص90، ح95)

* اولین رجعت کننده
در روایات وارد شده است که اولین رجعت کننده امام حسین (علیه السلام) است.
از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: أَوَّلُ مَنْ تَنْشَقُّ الْأَرْضُ عَنْهُ وَ يَرْجِعُ إِلَى الدُّنْيَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (علیهما السلام)؛ نخستين كسى كه قبرش مي شكافد و زنده شده به دنيا برمي گردد حسين بن على (عليهما السّلام) است.‏ (بحارالانوار، ج53، ص39، ح1)
و در روایت دیگر از دوران طولانی حکومت ایشان سخن به میان آمده است. از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: أَوَّلُ مَنْ يَرْجِعُ إِلَى الدُّنْيَا الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ فَيَمْلِكُ حَتَّى يَسْقُطَ حَاجِبَاهُ عَلَى عَيْنَيْهِ مِنَ الْكِبَر؛ نخستين كسى كه به دنيا برمى ‏گردد، حسين بن على (عليهما السّلام) است و او چندان سلطنت مى ‏كند كه از پيرى، ابروانش به روى ديدگانش مى ‏افتد. (بحارالانوار، ج53، ص46، ح19)