چكيده
آدمي، تجربه زندگي گروهي را به شكل ابتدايي از خانواده آغاز نموده و در طول حيات به تشكيل اجتماعات بشري و تمدّن هاي بزرگ مبادرت ورزيده است. چون از «نفس واحده» هستي يافته، براي تحقق «امّت واحده» در تلاش و تكاپوست. رسالت پيامبران بزرگ الهي هم در راستاي تحقّق اين آرزوي ديرپاي بشر بوده است.
با نگاهي گذرا به اهداف و تشكيلات سازمان هاي بين المللي، بانك هاي جهاني، بازارهاي مشترك اقتصادي، شركت هاي چند ملّيتي، حذف مرزبندي هاي سياسي، ايجاد زبان و پول واحد و طرح و ترسيم نظم نوين جهاني و...، همه و همه را در پاسخ به اين گرايش زيستي و نيازهاي فطري بشر مي يابيم.
فرارسيدن پايان جهان از ديرباز دغدغه بشر بوده است. از اين رو، در همه اديان معروف، مصلح و موعودي وجود دارد كه اصلاح فرجام جهان به دست نيرومند او سپرده شده است. پس مهدويت تنها عقيده اي ديني و باوري خدايي نيست، بلكه حسّ اعتدال جويي و اصلاح طلبي بشر به صورت يك الهام طبيعي است.
برخلاف نظر شرق شناسانِ غرض ورزي چون مارگلي يوت، گلدزيهر، دارمستتر و... و هم انديشان آنان چون سعد محمّد حسن، خطيب، محمّد عبدالله عنان، احمد امين و ابن خلدون، مهدويت ساخته شيعه و اساطير ايران باستان، خرافه پرستي و اسطوره پردازي نيست، بلكه اصالت باوري و مترادف با اعتقاد به اسلام، قرآن، نبوت و جهان غيب است. برهان حكمت و عدالت الهي، انجام جهان را به دست مصلح كلّ در استمرار حركت اصلاح‌گرانه پيامبران عظام الهي و موعودي نويد مي دهد که ظهور پيروزش وعده محتوم دادگر كلّ است.
مقدمه
در بینش الهی، انسان موجودی است با سرشت الهی، دارای فطرتی حق جو، حاکم بر خویشتن، آزاد از جبر محیط، سرشت و سرنوشت. در دیدگاه دیگر، انسان اسیر منافع مادی و شرایط مادی و اقتصادی محکوم جبر ابزار تولید است. تمایلات، قضاوت، اندیشه اش و انتخابش نیز، انعکاسی از شرایط طبیعی و محیط اجتماعی است.
انسان بنابر سرشت انسانی و متعالی خود، خواهان ارزش ها، کمال، فضایل، جاودانگی، حقیقت و عدالت و کرامت های اخلاقی است. او با بهره‌گیری از علم، اندیشه و تجربه اش می تواند طراح جامعه و عامل تحول باشد. در این راستا، وحی الهی، هادی و حامی اوست که ارزش های والای او را یاری می رساند. اراده انسان را در تحول تاریخ مؤثر می داند و نقش اصیل انسان را در سعادت و کمال جامعه، برای تحصیل مکارم اخلاقی و سجایای انسانی نافذ می داند. چه بسا تاریخ را آموزنده و مفید می پندارد. قرآن کریم، مبارزه ملأ، مترفین و مستکبرین را با مستضعفین و متقین مورد توجه قرار داده و این فلسفه بزرگ اجتماعی و تحول تاریخ را در آرمان های دیرین محرومان زمان و مظلومان ستم ستیز تاریخ با طواغیت مستبد و جور جابران همیشه تاریخ، محتوم و محقق می داند. خداوند، نوید بزرگ انقلاب حیات بخش مصلح و دادگستر جهان را به گوش حق پویان عالم طنین انداز کرده و قیام و انقلاب مهدی موعود (عج) و پیروزی مستضعفان جهان را وعده داده است. باید در این برهه از زمان، بیرق نور را در پهن دشت تاریکی ها برافراشت و عدالت خواهان عالم را به سوی کاروان عظیم حق و عدل رهنمون ساخت. باید خورشید جهان فروز را باور داشت و از تاریکی های فراگیر شب نهراسید. باید به افق های دوردست فلق نظر دوخت که فجر سینه آفاق خواهد شکافت و مهر ظفر برخواهد دمید.
غرض ما در اشاعه این بحث، اثبات مهدویت و اصالت آن در اسلام است. از این رو، از دیدگاه قرآن و عترت و احادیث اهل سنت، مسائلی درباره حضرت حجت و غیبت و انتظار را متذکر می شویم و ذهنیت خاورشناسان و بدعت‌گذاران متعصب و مغرض را با اتکا به ادله و برهان های نقلی پاسخ می دهیم؛ زیرا همچنان که مسأله نبوت رکن است، امامت نیز در ادامه نبوت، اساس اعتقاد اسلامی است و ظهور مهدی (عج)، پی آمد پر ارج امامت است.
حکومت جهانی آرزوی بشر
با مطالعه روحیات انسان در‌می یابیم از دیرباز، گرایش های فطری بشر، به زیست اجتماعی تعلق گرفته است؛ چون انسان از یک سو، از «نفس واحده» هستی یافته و در خانواده (شکل ابتدایی زندگی اجتماعی) پرورش یافته و به طور جمعی اجتماعات و تمدن های اولیه را تشکیل داده است و از سوی دیگر، تشکیل حکومت واحد را به صورت «امت واحده» و اعضای یک پیکر در نظر دارد. پیامبران نیز در تلاش و کوشش خدایی خود، با تعلیم و تربیت، تزکیه و تهذیب، اعتدال و تلطیف غرایز، در تحقق این آرزوی دیرپای بشر کوشیده اند؛ زیرا، تفرقه و جدایی، اختلاف آرا، روح طغیان و تعدّی، استیلاجویی و سلطه طلبی و پیروی از هوای نفس، حکومت ها و سیاست ها، قوانین جاری جهان و اجتماعات را به اشکال مختلف جلوه‌گر ساخته است. رسالت عظیم انبیای الهی این است که از تفرقه و اختلاف مردم جلوگیری کنند و با پیروی از احکام و سنن الهی در راه ایجاد حکومت جهانی گام نهند.
در راستای این خواست فطری، بشر متمدن کنونی، به تشکیل سازمان های بین المللی، نظام پولی واحد، بانک های جهانی، شبکه های ارتباطی وسیع اقتصادی، فرهنگی و... دست زده است. چه بسا مرزها را درهم ریخته و تلاش گسترده ای برای ادغام حکومت ها انجام داده و با طرح نظم نوین جهانی، در پی پاسخ دادن به آرزوی دیرینه بشر برآمده است.
این حقایق انکارناپذیر این واقعیت را می نماید که خدای متعال امکان ظهور حکومت جهانی را در عرصه خارج فراهم ساخته و به نیاز فطری انسان توجه فراوان کرده است. خدا بشارت داده که سرانجام جهان از آنِ محرومان و مستضعفان و پاکان خواهد بود و جهان در پرتو نظام واحد و حکومت سراسر عدل الهی به زعامت حجت حق، ولیّ امر، آخرین سفیر انقلاب انسان ساز الهی درخواهد آمد تا همه اهداف متعالی رسالت های آسمانی و مضامین عالی آنها در سایه آن جامه عمل بپوشد.
از این رو، «مهدویت» تنها تجسم یک عقیده اسلامی برحسب موازین دینی نیست، بلکه حس اعتلاجویی و اصلاح طلبی بشر، با ادیان و مذاهب گوناگونش، به صورت الهام طبیعی جلوه گر است که بشر با همه دریافت های متضادش از جهان غیب در می یابد که روزگار موعود در این کره خاکی تحقق خواهد یافت. و این بینش ژرف و تجربه با شعور بشر منبع زاینده ای از نیروهاست که جهان را در پایان عمرش، عرصه تبلور حق و عدل و تجلی گاه ایمان و صفا معرفی می کند. «انتظار»، ظهور دولت پایدار حق را پل هم دردی میان آمال و ایده رنج دیدگان تاریخ و پیوند با افکار اصلاح جویانه حال و آینده بشر قلمداد می کند. این باور راسخ و ریشه دار بشر از میان ملل معتقد به جهان غیب فراتر رفته است و چه بسا در میان مادی گرایان نیز که تاریخ را بر اساس تناقض ها توجیه می کنند، ساری و جاری است. آدمیان می پندارند روز موعود و روزگار وصل خواهد آمد و همه تناقض ها محو و صلح و آرامش حکمفرما خواهد شد. در میان ملل مختلف، اعتقاد به حکومت عدل و داد جهان، پس از فساد و تباهی فراگیر آن، به واسطه مصلحی مقتدر، قوت و غلبه ای خاص دارد. از این رو، بسیاری معتقدند این مصلح، «عُزَیر» است و گروهی آن را «مسیح» و عده ای، «خلیل» و مسلمان ها آن را «مهدی» می دانند.
