خدا و آزاد شدگان لحظه افطار
مژده ای روزه ‏دار!
تو در ماهی هستی که روزه‏ داری‏ ات در آن واجب، نَفَس کشیدنت در آن تسبیح، خُفتنت در آن عبادت، طاعتت در آن پذیرفته، گناهانت در آن آمرزیده، صداهایت در آن شنیده ‏شده، و مناجاتت در آن مورد ترحّم است. از حبیبم پیامبر خدا شنیدم که می ‏فرمود: خداوند متعال را در هنگام افطار هر شب ماه رمضان، آزاد شدگانی از آتش است که شمار آنان را کسی جز خداوند نمی ‏داند.
پس چون آخرین شب این ماه شود، خداوند به شمار همه کسانی که در تمام این ماه آزاد کرده، آزاد خواهد نمود. مردی از قبیله هَمْدان برخاست و گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه حبیب تو درباره ماه رمضان فرمود، بیشتر بگو. فرمود: «باشد! شنیدم که برادر و پسر عمویم، پیامبر خدا، می ‏فرمود: هر کس ماه رمضان را روزه بدارد و خود را در این ماه از حرام‏ ها نگه دارد، وارد بهشت می‏ شود.»
مرد هَمْدانی گفت: ای امیر مؤمنان! از آنچه سرور اوّلین و آخرین با تو درباره این ماه گفت، بیشتر بگو. فرمود: «باشد! شنیدم که برترینِ پیامبران و فرستادگان و فرشتگان مقرّب می ‏فرمود: “همانا سَرور اوصیا، در سَرور ماه ‏ها کشته می ‏شود. گفتم: ای پیامبر خدا! سرور ماه ‏ها، کدام است و سرور اوصیا کیست؟ فرمود: “امّا سرور ماه‏ ها، ماه رمضان است و امّا سرور اوصیا، تویی، ای علی!” گفتم: ای پیامبر خدا! آیا چنین خواهد شد؟ فرمود: “آری، به پروردگارم سوگند! همانا نگون ‏بخت ‏ترینِ امّت من، برادرِ پی ‏کننده ناقه ثمود، برمی‏ خیزد و ضربتی بر فرق سرت می‏ زند که محاسنت از خون آن، رنگین می ‏شود.»
پس مردم شروع به گریه و شیون کردند. و حضرت علی علیه ‏السلام خطبه ‏اش را به پایان برد و فرود آمد.