هالـــــــیوود و مهدی ستیزی- بخش دوم


راهكارهای مقابله و ایستادگی در برابر مهدی ‌ستیزی
در مقابل روحيّه استكباری كه هم در دوران غیبت و هم در دوران ظهور، مهم ‌ترین عامل دشمنی و ستیز با امام است، می ‌بایست به كارهایی مانند شناسایی اهداف و راهكارهای دشمن و آگاهی ‌سازی افراد و جوامع نسبت به این امر، مقاومت و مقابله در مقابل توطئه ‌ها و تحرّكات دشمن پرداخت.
با ترمیم، تبیین و ایجاد اعتمادسازی باید حربه تخریب دشمن را خنثی نمود و با روشنگری و خرافه ‌زدایی برای تعمیق ایمان و اعتقادات مردم گام برداشت و توطئه تحریف را ریشه ‌كن نماییم.
اثبات اصل مهدويّت در یك محفل علمی با مخاطبانی كه اهل علم و اهل تفكّر و استدلالند، جزء آسان‌ ترین كارهاست و در این هیچ تردیدی نیست. ایمان و اعتقاد مردم هم خوب است؛ منتها تعمیق این ایمانی كه مردم به امام زمان(ع) دارند، كار بسیار ظریفی است. بخش مهمّ كار ایجاد مراكز تخصّصی مهدويّت این است كه عشق، محبّت و سوز و گدازی كه مردم به طور طبیعی نسبت به حضرت دارند، در سطح عموم و به خصوص جوانان، با یك نگاه عالمانه و آگاهانه همراه نمایند.
یك راهكار مناسب این است که فرقه‌ ها و جریانات انحرافی را معرفی و ضعف ‌ها و نواقص نظام‌ هایی چون لیبرال دمكراسی و ... را بازگو نماییم و با ارائه استراتژی ‌ای مطابق با روایات در مقابل استراتژی‌ های دیگر گام برداریم و در خصوص تعمیق و تبیین اندیشه مهدويّت تلاش نماییم؛ از جمله راهكارهای مهم در ترویج و تفهیم فرهنگ مهدوی، می ‌توان به موارد زیر اشاره كرد:

1. تئوری ‌پردازی درباره مهدويّت

آموزه ‌های دینی مهدويّت دارای دامنه و پیشینه تاریخی است و جزو بینادی ‌ترین اعتقادات مسلمانان شمرده می‌ شود و در میان دیگر ادیان نیز با عنوان مصلح جهانی مورد توجّه قرار گرفته است. با توجّه به اهمّیت موضوع مصلح جهانی در میان ادیان، لازم است اندیشمندان با تئوری ‌پردازی و گفتمان ‌ها، نقدها، نظرها، نكته ‌سنجی ها و اظهارنظرهای ژرف درباره آموزه مهدويّت به قوّت عملی این موضوع بین ادیان بیفزایند.
خارج ساختن بحث مهدويّت از عرصه‌ های سنّتی و واردكردن آن در محیط‌ های پژوهشی علمی موجب می ‌شود كه مسأله مهدويّت بر زندگی انسان ‌ها اثر گذارد و آنان را با امام عصر(عج) مرتبط سازد.

2. شفّاف ساختن جنبه ‌های شخصيّت و حكومت امام مهدی(عج)

نوشتن دائره ‌المعارف، دانش ‌نامه، پایان‌ نامه و رساله تحصیلی، ایجاد سایت ‌های قوی، انتشار مجلّه ‌های تخصّصی فیلم ‌سازی و آثار ادبی و هنری در این‌ باره چاره ‌ساز است. دكترین مهدويّت سزاوار آن است كه در قالب رمان، فیلم، نمایش‌ نامه و آثار هنری در سطح جهان ترویج شود.
3. رشد و اعتلای فرهنگ مهدويّت و مفهوم انتظار
در این‌ باره بررسی و تبیین روایت ‌ها و سخنان تاریخی موجود در كتاب ‌های اعتقادی و منابع مهمّ اسلامی مثمر ثمر خواهد بود.
ارائه غلط موضوع مهدويّت یكی از عوامل مؤثّر در گریز اشخاص از مسأله مهدويّت یا نداشتن باور عمیق به امام عصر(عج) می‌ باشد. وجود پاره ‌ای از سخنان نادرست و بی ‌اساس درباره شخصيّت آسمانی امام مهدی(عج) موجب شده است كه چهره ‌ای غیرواقعی و اسطوره ‌ای از ایشان ترسیم گردد. پس باید كوشش شود كه با بررسی تطبیقی روایت‌ ها و دقّت ‌نظر در آنها، چهره ‌ای معقول، مهربان و روزآمد از امام عصر(ع) ترسیم شود.

4. توسعه فرهنگ مهدويّت

در این راستا ایجاد كرسی مهدی ‌شناسی در حوزه و دانشگاه، راه ‌گشا است. در تمامی دانشگاه‌ های جهان برای شناخت افكار اندیشمندان بزرگ، كرسی ‌های تدریس و پژوهش وجود دارد و تخصّص پاره ‌ای از استادها، تنها تدریس افكار یك اندیشمند است؛ به عنوان مثال برخی استادان در زمینه تدریس اندیشه‌ های ارسطو تبحّر دارند و بهتر است در كشور عزیز اسلامی ما نیز باید برای هر یك از ائمّه اطهار(ع)، از جمله امام مهدی(ع) كرسی درس امام ‌شناسی و مهدی ‌شناسی گذارده شود و افرادی پرورش یابند كه در زمینه بزرگان هدایت و وحی، صاحب ‌نظر باشند.

5. لزوم شناخت دشمن، تدارك و مهيّا شدن برای مقابله و دفاع در برابر مهدی‌ ستیزان

پس از شناخت و درك وجود دشمنان و معاندان در برابر مفهوم مهدويّت و اسلام و آگاهی از فعّالیت‌ ها و تلاش ‌های آنان در جهت تخریب فرهنگ مهدويّت، آنچه از نظر عقل و دین اسلام لازم و حقیقی است، لزوم شناخت دشمن و تدارك و مهيّا شدن برای مقابله و دفاع در برابر آن است. بدین‌ سان به منظور ایجاد آگاهی و بیداری در تمامی انسان ‌ها نسبت به نیاز به امام، نخست بایستی با استفاده از ابزارهای كارآمد به تبیین ضرورت نیاز به امام و بی‌ مانندی آن پرداخت و دوم آنكه نقد و بررسی جریان و نظام ‌های مدّعی نجات بشريّت، زمینه پذیرش حكومت طيّبه مهدوی را بیشتر فراهم می ‌آورد. [1]

6. ایجاد آگاهی و بیداری مسلمانان و شیعیان نسبت به حقیقت و ماهیت دشمنان اسلام و مهدی ‌ستیزان

پس از شناخت ماهيّت دشمن و روش ‌ها و اهداف آن بایسته است با ارائه معارف مهدويّت به دور از خرافه ‌پرستی و بدعت‌ گذاری در اندیشه مسلمانان و ارائه آن به زبان جهانی و روزآمد مسلمانان و به ویژه شیعیان، نسبت به حقیقت و ماهيّت چالش مهدويّت آگاه ساخت.

7. معاد باوری اندیشمندان و عمل ‌گرایی خالصانه

با تكیه بر اندیشه معاد و توجّه به تداوم بشريّت در دنیای دیگر، می ‌توان فارغ از فتنه‌ ها و فسادانگیزی‌ های دجّال و دجّال ‌ها ره پویید و به اردوی خداباوران و مهدی‌ یاوران جهان رسید.
تقویت باورهای مهدويّت و انتظار در نسل جوان، آشنا كردن امّت‌ ها به ویژه نسل جوان، با آرمان ‌ها، ارزش‌ ها و باورهای بنیادین فرهنگ والای مهدوی، زمینه ‌ساز استقرار و برپایی حكومت سراسر عدل منجيّ موعود خواهد بود.
یكی از ابعاد عظیم تكلیف حسّاس و بزرگ جوانان در عصر غیبت و انتظار، حفظ دین و نگهبانی از مرزهای عقیدتی و حراست از باورهای مقدّس است. در زمان غیبت حضرت وليّ‌ عصر(عج) ممكن است شبهه ‌هایی در ذهن ایجاد گردد یا عواملی به سست‌ كردن پایه ‌های اعتقادی جوانان برخیزند. بایستی در برابر این شبهات، مقاومت كرد. در این راستا، جوانان می ‌توانند با مطالعه كتب دینی، شركت در مجالس مذهبی و آشنایی بیشتر با مفاهیم اسلامی و شناسایی و پژوهش در ارزش ‌های اصیل اسلامی و دینی، خود را در برابر هجوم دشمنان دین حفظ نمایند.
سنگین‌ ترین رسالت جوانان مؤمن در حفظ دین این است كه بر اهل بیت(ع) و سیره آنها تمسّك جویند و با مطالعه دقیق و بررسی منطقی و عاقلانه، به حقیقت مهدوی دست یابند تا از لغزش‌ های دینی و اعتقادی در امان باشند. در احادیث و تعالیم ائمّه(ع) بر این تأكید شده که در عصر غیبت، راه امامان را طيّ نمایند و از تعالیم و احكام ایشان پیروی كنند. در این عصر، با سرمشق قرار دادن و الگو گرفتن از تعالیم انبیا می‌ توانند بعد دینداری و دین ‌باوری خویش را تقویت و اعتلا بخشند و به عنوان منتظران واقعی حضرت، اعلام آمادگی نمایند.
بی ‌تردید، نقش والدین و خانواده در تربیت كودكان و نوجوانان نقش بنیادی و مهمّی است؛ زیرا كودكان آئینه تمام ‌نمای اعتقادات، باورها، ارزش‌ ها، ایمان و تربیت والدین و بزرگترهای خانواده هستند. بر این اساس، یكی از شیوه‌ های مهمّ نهادینه كردن اندیشه مهدويّت، رفتار والدین است كه تأثیر آن بسیار فراتر از گفتار است. نوجوانان و جوانانی كه بدانند دوست داشتن و منتظر حضرت مهدی(عج) بودن، ثواب شهادت در ركاب آن حضرت و فضیلت ‌های بسیاری دارد، پیوند و محبّت امام در درونش نهادینه شده و باورهای مهدوی وی تقویت می‌ گردد.
نقش استادها و معلّمان در مقاطع مختلف تحصیلی و دانشگاه، در گسترش فرهنگ مهدوی مؤثّر بوده است؛ به طوری ‌كه اگر نسبت به امام مهدی(عج) معرفت داشته باشند و بتوانند این شناخت را به جوانان و نوجوانان القا كنند، می ‌توانند در این عرصه تأثیرگذار باشند.
پیرو آنچه محقّقان و پژوهشگران جمع ‌آوری كرده ‌اند، بیش از دویست آیه درباره حضرت حجّت (عج) در قرآن وجود دارد. برخی از آیات به طور مستقیم بر امام عصر(عج) و موضوعات مربوط به ایشان دلالت می ‌كند. آشنایی با این آیات می ‌تواند ما را با صفات و ویژگی‌ های یاوران امام عصر(عج)، خصوصيّات شخصيّتی امام زمان(عج) و دیگر موارد مربوط به حضرت مأنوس كند و زمینه ظهور آن منجيّ بشريّت، زودتر محقّق گردد و نسل جوان را به عنوان مهدی ‌باوران مهدی ‌یاور مطرح كند.
از راهكارهای تقویت باورهای مهدوی و راهكار علمی تربیت نسل مهدوی در جهت فداكاری در فردای ظهور در ركاب امام مهدی(عج) این است كه جوانان ما با نشاط، امید و اقتدار به كسب قدرت بدنی و آمادگی نظامی و روانی برای یاری رساندن به حضرت بقیّه ‌الله(عج) پرداخته و در مسیر آرمان‌ ها و اهداف مقدّس حضرت حركت نمایند.

پی نوشت:
1. پورسيّدآقایی، 1380: 52 ـ 64.


فهرست منابع:
1. «استراتژی دشمنان در جنگ علیه امام زمان(ع)»، مجتبی الساده، (1387)، ترجمه سيّد شاهپور حسینی، ماهنامه موعود، ش 94.
2. «تهاجم یا تفاوت فرهنگی»، حسن بلخاری، (1378)، تهران، نشر حسن افرا.
3. «تاریخ عصر غیبت»، مسعود پورسید آقایی، (1380)، ج 29، تهران نشر مؤسّسه انتشارات حضور.
4. «بازی ‌های رایانه ‌ای از جنس آخر الزّمان»، مهدی حق‌ وردی، (1387)، ماهنامه موعود عصر، شماره 87.
5. دایره المعارف بریتانیكا واژه مهدی و اسلام و زردتشت دایره‌ المعارف دین و اخلاص واژه مهدی موسوعه المورد منیر بعلبكی.
6. اسماعیل شفیعی سروستانی، حسن بلخاری، علی كورانی، (1382)، «پیشگویی‌ های آخرالزّمان» (مجموعه مقالات)، تهران: نشر موعود عصر.
7. «غرب و آخرالزّمان»، اسماعیل شفیعی سروستانی، (1390)، تهران: نشر هلال.
8. «آخرالزّمان در مذاهب غرب بریتانیكا»، مرتضی دهقان، (1379)، دكترین مهدويّت.
9. «تصویر منجی در رسانه ‌های غربی»، مجید شاه حسینی، (1384)، تهران: نشر موعود عصر.
10. «هالیوود و فرجام جهان»، سيّدابوالحسن علوی طباطبایی، (1387)، تهران: نشر هلال.
11. «اسطوره ‌های صهیونیستی سینما»، محمّدحسین فرج‌ نژاد، (1387)، تهران: نشر هلال.
12. «نقش هالیوود دراسلام ‌ستیزی»، علی قاسمی، (1390)، تهران: فصل‌ نامه مطالعات سیاسی، سال چهارم، ش 17.
13. «صهیونیسم مسیحی و انگاره موعود گرایی»، محسن قنبری آلانق، (1388)، قم: نشر مؤسّسه آموزشی امام خمینی(ره).
14. «مسیح و فرجام جهان (مسیحیت سیاسی و اصول ‌گرایی آمریكا)» رضا هلال، (1383)، ترجمه قیس زعفران، تهران: نشر هلال.
15. «پروتكل ‌های دانشوران صهیون»، نویهض عجاج، (1381)، ترجمه حمیدرضا شیخی، مشهد: نشر آستان قدس.
16. «زرسالاران یهودی و پارسی استعمار بریتانیا و ایران»، عبدالله شهبازی، (1379)، ج3، تهران: انتشارات مؤسّسه مطالعات و پژوهش ‌های سیاسی.
17. «مثلث مقدّس»، اسماعیل شفیعی سروستانی، (1388)، تهران: نشر هلال.
18. «غرب شناسی»، سيّداحمد رهنمایی، (1382)، تهران: نشر صدف.
19. «مهدی آن‌گونه كه غرب معرفی می‌ كند»، زهیر دهقان‌آرانی، (1391)، قم: دو ماهنامه امان شماره 36.
20. «آخرالزّمان و آینده نگری سینمایی»، امین خندقی، (1391)، قم: انتشارات مؤسّسه فرهنگی ولاء منظر.
21. «مهدی ‌انكاری انتظار ستیزی»، محمّدصابر جعفری، (1381)، تهران: نشر انتظار موعود.
22. «اندیشه نوین اسلامی در رویارویی با استعمار غرب»، محمّد بهی، (1377)، مشهد: نشر آستان قدس رضوی.
23. «عملكرد صهیونیسم نسبت به جهان اسلام»، علی بناب، (1385)، قم: نشر مؤسّسه امام خمینی(ره).
24. «پیشگویی ‌های نوسترآداموس»، شرف‌ الدّین اعرجی، (1376)، ترجمه: یوسف عزیزی، تهران: نشر هاد.