ماه محرم که به نیمه می رسد
ماه محرم که به نیمه می رسد، دل نگرانت می شوم مهدی جان ..........
برای قلب مهربانت که بلاگردانِ اهل زمین اش کرده ای ..............
شنیده ام ماه صفر و مصائبش بر شانه های هستی سنگینی می کند.
شنیده ام نبودِ پیامبر خاتم آن چنان بر روزگار سخت می گذرد که خداوند بار این نبودن را بر قلب انسان کاملِ خلقت گذاشته که زمین و زمان از هم نپاشد، که هستی برقرار باشد.
مولاجان پروردگار مهربانی داریم می گوید: اگر انسانِ کاملی همچون صاحب الزمان در آفرینش نبود، تمام خلقت از سنگینیِ بارِ از دست دادن خلیفة اللهی چون محمد از هم می پاشید!
خطاب به اهل زمین و آسمان می گوید: ای اهل عالم آرام بگیرید که به برکت وجود مولای مهربانتان در غیبت، بلا را از شما برداشتم. آسوده باشید که او اَمان اهل زمین و آسمان است.
مولای شما امانتدار روزگار شماست و سنگینی این مصیبت در دنیا را بر قلب مولایتان قرار دادم زیرا خود خواسته که بلاگردانِ آدمیان باشد.
جانم به قربانت آقاجان... چه می گذرد بر قلب مولایم مهدی در ماه صفر .......
یادم باشد که قلب مهربان مولایم چقدر غم و غصه دارد
یادم باشد صدقه ام را برای سلامتی امام زمانم دور وجود مبارکش بگردانم و برایش صدقه بگزارم
یادم باشد برای آرامش قلب مهربان صاحب زمانم، أمن یجیب بخوانم، صلوات بفرستم و دعای فرج بخوانم
یادم باشد برای کم شدن از بار این مصیبت ها بر وجود مولایم برایش ختم قرآن بگیرم، یا لااقل برایش سوره ای بخوانم
یادم باشد غم غربت در غیبت هنوز هم بر قلب مولایم باقی ست
یادم باشد مولایم هنوز عزادارِکرب و بلاست
یادم باشد مصائب ماه صفر هم بر غصه های مولایم باری اضافه می افزاید
کاش می توانستم کمی از بار شانه هایت را به دوش بکشم تا قلب مهربانت کمی آرام بگیرد مولاجان
تا کمی از غصه هایت کم کنم اما من کجا و غم قلب صاحب الزمانم کجا
من نمی توانم بار امانت تو را برای لحظه ای هم بر دوش بگیرم اما مولاجان دوست دارم مرا هم غمخوار غصه هایت بدانی
آنچنان دوستت دارم که دوست دارم غم هایت سهم من باشد از حضور گرمت در هستی اما .......
فقط می توانم بگویم آجرک الله یا صاحب الزمان