ژانرشناسی سینمای آخرالزمانی
سینمای آخرالزمان، از جمله ژانرهای مهم در سینمای آمریکای شمالی به حساب می آید. اگر سه مؤلفه اصلی ساختارهای فرهنگی و اجتماعی ایالات متحده را در نظر داشته باشیم، آخرالزمان همواره جایگاه منحصر به فردی در آن ایفا می کند، در جایی که دو مؤلفه دیگر، خانواده و مذهب (یا فرقه های جدید) هستند. به همین دلیل در هیچ سینمای دیگری به اندازه آمریکای شمالی، تولید آثار درباره آخرالزمان، زیاد نیست. از انواع فیلم های سینمایی تا سریال های شبکه های کابلی گرفته تا بازی های رایانه ای و رمان های بلند. آخرالزمان بخشی از هویت جمعی است که در آمریکای شمالی در جریان است. این هویت جمعی، روی سیاست و فعالیت های مدنی نیز تاثیرگذار بوده است. به همین دلیل، بدون در نظر گرفتن این مؤلفه ها، درک صحیحی از فضای آن جامعه، به دست نخواهد آمد.
سینمای آخرالزمان، چهار گرایش اصلی دارد. چهار گرایشی که هر کدام از دیدگاه مخصوص خود به مسأله آخرالزمان نگاه می کند.

• سینمای آخرالزمان
سینمای آخرالزمان به مسأله آخرالزمان می پردازد. در این گونه از سینما، زندگی عادی در جریان است. روز از روز و کار و زندگی جدید، آغاز شده است. همه چیز در ظاهر، عادی است اما ناگهان، اتفاقی می افتد و جهان در آستانه پایان قرار می گیرد. سینمای آخرالزمان، شایع ترین نوع در ژانرشناسی سینمای آخرالزمانی به حساب می آید و نمونه های موفق فراوانی می توان برایش پیدا کرد. عامل پایان دهنده جهان در این ژانر، متنوع است؛ از حمله آدم های فضایی (همچون فیلم جنگ دنیاها) تا حمله شیاطین (همچون فیلم این یک پایان است) تا شیوع یک ویروس خطرناک و کشنده (همچون فیلم جنگ جهانی زامبی) یا یک اتفاق طبیعی مثل فوران گرمای خورشید (همچون فیلم دانستن).
در این ژانر، معمولاً یک قهرمان یا چند قهرمان در کنار یکدیگر- که معمولاً از یک خانواده هستند- تصمیم به نجات دنیا دارند که در اکثر موارد هم موفق می شوند. هرچند در معدود فیلم هایی (همچون فیلم دانستن) این تلاش، ناموفق می ماند. با این حال، تمام این ژانر، از همین الگو پیروی می کند.

• سینمای پساآخرالزمان
سینمای پساآخرالزمان، به ماجراهای بعد از وقوع آخرالزمان می پردازد. در این ژانر از سینمای آخرالزمانی، به ماجراهای بعد از اینکه آخرالزمان روی داده، پرداخته می شود. آخرالزمانی که همه چیز را نابود کرده است (بر اثر هرکدام از آن عواملی که از آنها یاد شد) و حالا چند یا تعدادی بازمانده، نجات پیدا کرده اند و در حال یافتن یک سرنوشت جدید هستند؛ (همچون فیلم های من یک افانه هستم، فرزند انسان یا راه). در این سینما، معمولاً بازماندگان در حال یافتن یک سرزمین جدید، یک راه جدید، یک تصمیم جدید و یا حداقل انتخاب یک زوج جدید هستند. در این ژانر، معمولاً یافتن امید به آینده یا فردا، پایان قراردادی این ژانر به حساب می آید.

• سینمای نجات بخش
سینمای نجات بخش، از جمله پر طرفدارترین ژانرهای سینمای آخرالزمانی به حساب می آید. کاراکتری مسیح گونه و نجات بخش که قرار است دنیا به وسیله او نجات پیدا کند. این کاراکتر مسیح گونه، معمولاً در این ژانر ناشناخته است و حتی خودش هم خبر ندارد که قرار است دنیا را نجات بدهد؛ مثل آقای اندرسون که بعداً نامش به نئو در «ماتریکس» تغییر کرد و فهمید تنها کسی است که می تواند دنیا را نجات بدهد. در این ژانر، معمولاً چند کاراکتر مکمل، سعی می کنند به فرد برگزیده شده، بقبولانند یا بفهمانند که او فقط فرد برگزیده است.

• سینمای ابرقهرمان
سینمای ابرقهرمان، دایره بسیار گسترده تری از سایر ژانرهای سینمای آخرالزمانی دارد. ابرقهرمانان یا سوپرقهرمانان که ریشه در کمیک استریپ ها دارند، طیف بسیار مختلف و متنوعی را شامل می شوند. قهرمانانی که به واسطه یک حادثه مثل نیش یک عنکبوت، تبدیل به یک ابرقهرمان می شوند (همچون اسپایدرمن). یا براساس مجموعه آزمایشات سری و محرمانه (همچون ولوورین) یا براساس استفاده از تکنولوژی (همچون مرد آهنی) یا از یک سیاره دیگر به زمین آمده اند (همچون سوپرمن) یا حداقل خودشان دست به تلاش و کوشش زده اند (همچون اولیور کوئین دراور).
در هرحال، این ابرقهرمانان در حال نجات دادن دنیا هستند و معمولاً هم کسی آنها را نمی شناسد (مگر سگ یا گربه ای که در خانه دارند یا حداقل یک دوست وفادار). سینمای ابرقهرمان بیشترین میزان تولید را در میان ژانرهای مختلف سینمای آخرالزمانی به خود اختصاص داده است.