روش حکومت قائم (عج) و برنامه دولت او

عياشي در تفسير خود از رفاعه بن موسي نقل کرده که گفت: از حضرت صادق عليه السلام شنيدم که در تفسير اين آيه:
و له اسلم من في السموات و الارض طوعا و کرها ميفرمود: اذا قام القائم لا يبقي ارض الا نودي فيها شهاده ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله؛
هنگامي که قائم ما قيام کرد جایي در روي زمين باقي نمي ماند، مگر اينکه در آنجا صداي اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله بلند مي شود. و نيز در تفسير عياشي از عبد الله بن بکير روايت مي کند که گفت: از حضرت صادق عليه السلام تفسير اين آيه: وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ طَوْعاً وَ کَرْهاً… را پرسيدم. حضرت فرمود: اين آيه درباره قائم نازل شده، هنگامي که عليه يهود و نصارا و صابئين و مادي ها و برگشتگان از اسلام و کفار در شرق و غرب کره زمين، قيام مي کند، و اسلام را پيشنهاد مي نمايد هر کس از روي ميل پذيرفت دستور مي دهد که نماز بخواند و زکات بدهد و آنچه هر مسلماني مأمور به انجام آن است بر وي نيز واجب مي کند، و هر کس مسلمان نشد گردنش را مي زند تا آنکه در شرق و غرب عالم يک نفر خدا نشناس باقي نماند. عرض کردم: قربانت گردم در روي زمين مردم بسيار هستند چطور قائم (ع) مي تواند همه آنها را مسلمان کند و يا گردن بزند؟ حضرت فرمود هنگامي که خداوند چيزي را اراده کند، چيز اندک را زياد و زياد را کم مي گرداند.
نيز در تفسير عياشي از مفضل بن عمر روايت مي کند که حضرت صادق عليه السلام فرمود: هنگامي که قائم آل محمد قيام نمود بيست و پنج نفر از قوم موسي که حکم به حق و عدالت مي کنند، و هفت نفر اصحاب کهف و يوشع وصي حضرت موسي و مؤمن آل فرعون و سلمان فارسي و ابودجانه انصاري و مالک اشتر را از پشت کعبه خانه خدا بيرون مي آورد.
اين روايت در ارشاد مفيد هم از مفضل بن عمر با تغييري جزئي نقل شده. و نيز عياشي در تفسير خود از ابوالمقدام از حضرت امام محمد باقر عليه السلام روايت کرده که در تأويل آيه ليظهره علي الدين کله و لو کره المشرکون يعني خداوند، او امام زمان را بر همه اديان غالب مي گرداند، هر چند مشرکين نخواهند. فرمود: هيچکس نمي ماند جز اينکه اقرار به خاتميت محمد صلي الله عليه و آله مي کند. در غيبت نعماني از حمران بن اعين نقل مي کند که امام محمد باقر عليه السلام فرمود: گويا دين شما اسلام را مي بينم که آغشته به خون مي گردد از بس دشمنان دانا و دوستان نادان، به ان ضربت مي زنند. نمي بينم کسي آن را به حال نخست برگرداند، مگر مردي از ما اهلبيت که در هر سال دو عطا و در هر ماه دو روزي مي دهد. در زمان وي چنان حکمت و علوم دين از طرف خداوند داده شود که زن در خانه اش مطابق کتاب قرآن و دستور پيغمبر اکرم صلي الله عليه و آله حکم کند. نيز نعماني در کتاب غيبت از عبد الله بن عطار روايت کرده که گفت: از حضرت باقر عليه السلام پرسيدم مهدي با چه روشي در ميان مردم حکومت مي کند؟ فقال يهدم ما قبله کما صنع رسول الله و يستانف الاسلام جديدا فرمود: آنچه از آثار بدعت و گمراهي قبل از وي بوده است، منهدم مي کند چنانکه پيغمبر اساس جاهليت را منهدم کرد. آنگاه از نو اسلام را از سر مي گيرد. [1] .
همچنين در غيبت نعماني است که زراره گفت: به حضرت امام محمد باقر عليه السلام عرض کردم: نام بنده اي از نيکان را براي من ذکر کن و منظورم قائم بود، فرمود: نام او نام من است، گفتم: آيا او هم به روش ملايم پيغمبر سلوک مي کند؟ فرمود: نه، نه، اي زراره به روش پيغمبر رفتار نمي کند، پيغمبر در ميان امت خود با ملايمت رفتار کرد و مي خواست بدان وسيله دل هاي مردم را با هم پيوند دهد، ولي روش قائم جنگ است و در کتابي که با اوست [2] نيز چنين مأمور شده که با جنگ کار را از پيش ببرد، و در آن روز توبه کسي را نمي پذيرد. واي بر کسي که با وي دشمني کند.

همچنين در غيبت نعماني از حسن بن هارون روايت مي کند که گفت: من در خدمت حضرت صادق نشسته بودم. معلي بن خنيس از آن حضرت پرسيد آيد هنگامي که قائم ظهور کرد بر خلاف روش علي عليه السلام حکومت مي کند؟ فرمود: آري و آن بدين گونه است که علي عليه السلام با منت گذاشتن بر اسيران و مردم و گذشت از آنها عمل مي نمود. زيرا که مي دانست بعد از وي سلاطين جور بر شيعيانش تسلط پيدا مي کنند، ولي قائم با مردم بي دين مي جنگد و آنها را اسير مي کند، زيرا او مي داند که بعد از وي به هيچ وجه شيعيان مورد غلبه دشمن قرار نمي گيرند و خطري متوجه آنها نيست.
در تهذيب شيخ طوسي اين روايت به سند ديگر هم آمده است. هم در آن کتاب از علاء بن محمد روايت مي کند که گفت: اگر مردم مي دانستند قائم هنگام ظهورش از بسياري کشتن مردم چه مي کند، بيشتر آنها دوست داشتند که او را نمي ديدند، او نخست به کار قريش مي پردازد. جز شمشير چيزي از آنها نمي گيرد، و جز شمشير چيزي به آنها نمي دهد، تا جایی که بسياري از مردم بي دين مي گويند: اين مرد از خاندان پيغمبر نيست. او اگر از آل محمد بود بر مردم رحم مي کرد.
نيز در غيبت نعماني است؛ که ابوبصير گفت حضرت باقر عليه السلام فرمود: يقوم القائم بامر جديد و کتاب جديد و قضاء جديد علي العرب شديد، ليس شانه الا السيف لا يستتيب احدا و لا ياخذه في الله لومه لائم؛ يعني قائم به امر جديد و کتاب جديد و حکم جديد که بر عرب دشوار است قيام مي کند، کار وي شمشير و جنگ است توبه هيچکس را قبول نمي کند، و ملامت دشمنان او را از هدفش باز نمي دارد.
و هم در کتاب مذکور از يعقوب بن شعيب از حضرت صادق عليه السلام روايت مي کند که به وي فرمود: نمي خواهي پيراهن قائم را که در آن قيام مي کند به تو نشان دهم؟ عرض کردم: چرا مي خواهم ببينم. حضرت دستور داد جعبه اي آوردند و در آن را گشود و يک پيراهن کرباسي از ميان آن بيرون آورد و آن را باز کرد. ديدم آستين چپ آن خون آلود است، حضرت فرمود: اين پيراهن پيغمبر است که در روزي که دندان مبارکش را شکستند به تن داشت، قائم هم در روز ظهورش اين را به تن مي کند. من آن خون خشکيده را بوسيدم و آن را به صورت خود ماليدم. سپس حضرت پيراهن را پيچيد و برداشت.
و هم در آن کتاب از عبد الرحمن بن کثير نقل مي کند که حضرت صادق آيه شريفه اتي امر الله فلا تستعجلوه را تلاوت کرد و فرمود: اين امر الله امر ماست، تو براي آن شتاب و عجله مکن که خداوند صاحب الامر ما را به سه لشکر از فرشتگان و مؤمنين و رعبي که در دل پادشاهان و گردن کشان مي اندازد تأييد مي کند. قيام وي مانند قيام پيغمبر صلي الله عليه و آله است که خداوند مي فرمايد: اذ اخرجک ربک من بيتک بالحق و ان فريقا من المومنين لکارهون [3] .
و نيز در غيبت نعماني از بشير نبال نقل مي کند که گفت: به حضرت امام محمد باقر عليه السلام عرض کردم: مخالفين ما مي گويند: وقتي مهدي قيام مي کند بدون اينکه يک قطره خون بريزد امور سلطنت براي او فراهم مي شود. فرمود: نه اينطور نيست به خدایي که جان من در دست اوست؛ اگر بدون خونريزي امکان داشت اينکار براي پيغمبر روي مي داد و ديگر دندانش نمي شکست و روي مبارکش مجروح نمي گشت. به خدا قسم تا ما و شما شدائد و صدمات بسيار نبينيم و خون ها ريخته نشود دولت او قوام نمي گيرد. در اين وقت حضرت با دست اشاره به پيشاني مبارکش فرمود [4] .
نيز در کتاب ياد شده از يونس بن ظبيان روايت کرده که گفت: شنيدم حضرت صادق عليه السلام مي فرمود: پيروان حق هميشه در ناراحتي به سر مي برده اند، آگاه باشيد که مدت ناراحتي اندک و زمان دولت قائم طولاني خواهد بود. هم در آن کتاب از عمر بن خلاد نقل کرده که گفت: در محضر حضرت رضا عليه السلام از قائم آل محمد سخن به ميان آمد. حضرت فرمود: شما امروز راحتي بيشتري داريد عرض شد: چرا؟ فرمود: براي اينکه وقتي قائم خروج مي کند، شدائد بسيار روي مي دهد و خون زياد ريخته مي شود و مردم دسته دسته سوار بر اسب هر سو در تاخت و تازند لباس قائم زبر و غذايش صعب التناول است.


پی نوشت:

1-اين روايت هم مورد توجه ميرزا حسينعلي مازندراني -پيغمبر ايراني حزب بهایي- واقع شده و آن را دليل بر نسخ دين اسلام و تغيير احکام خرد پسند قرآن و تعاليم حيات بخش محمدي (ص) دانسته و در صفحه 199 کتاب فارسي خود ايقان که خودش در آسمان بيست و هفتم برخود نازل کرده است! مي نويسد: و از جمله کلمات مدله بر شرع جديد و امر بديع!‌ فقرات دعاي ندبه است که مي فرمايد: ‌اين المدخر لتجديد الفرائض، و السنن و اين المتخير لاعادة الملة و الشريعة، و در زيارت مي فرمايد: السلام علي الحق الجديد. سئل ابو عبدالله عن سيرة المهدي کيف يصنع قال: يصنع ما صنع رسول الله و يهدم ما کان قبله کما هدم رسول الله. حال ملاحظه فرمایيد که با وجود امثال اين روايات چه استدلال هایي بر عدم تغيير احکام مي نمايند!
پاسخ ما اين است که اگر جناب بهاء نمي خواست مردم را فريب دهد و پا روي وجدان خود بگذارد، خيانت نمي کرد؛ و رعايت امانت مي نمود آخر حديث را که مي فرمايد و يستانف الاسلام جديدا؛ هم ذکر مي کرد آنچه در دعاي ندبه و زيارت و اين روايت است همه مي گويند: مهدي دين اسلام را زنده مي کند، و بعد از آنکه بدعت ها و خرافات و اوهامي که مخالفين اسلام يا دوستان نادان وارد اسلام کرده اند، از ميان برد؛ يا آثار ضلالت بار مثل حظيرة القدس بهائيان و غيره را منهدم کرد اسلام را از سر مي گيرد، چنانکه در همين حديث و روايت همين صفحه و صفحات قبل و بعد به صراحت از ائمه اطهار رسيده است.
2- گفتيم اين کتاب همان صحيفه مهر کرده است؛ که دستور خاص حکومت آن حضرت است و از طرف پيغمبر و امير مومنان به وي رسيده است.
3- معني امر الله در اين روايت به خوبي معلوم مي گردد که چيست و منظور از آن کيست ولي ابوالفضل گلپايگاني، چون ديده ميرزا بهاء و عباس افندي پسر او امر الله را نام ديگر ديانت! بهائي قرار داده اند، فقط روايت صفحه 1074
که نامي هم از بيت المقدس برده شده است دست آويز قرار داده است و از اين روايت که از امر الله هم نامي به ميان آمده و امام عليه السلام آن را معني مي کند، سخني نگفته است! با اين وصف نه امر الله در آن روايت و نه امر الله در اين روايت هيچ کدام دلالتي بر دعوي باب و بهاء که هويت هر کدام و سخافت فکر و سخنان آنها بر خردمندان و مردم با انصاف آفتابي گشته و مردمي عاجز و عامي و سطحي جامعه بوده اند؛‌ ندارد.
مي گويند: يک مبلغ عالي قدر بهائي، مي خواست يک نفر اصفهاني بذله گوي شوخ طبعي را دعوت به دين بهاء کند، و از راه تحري حقيقت درهاي حقايق را بروي او بگشايد، از جمله در پاسخ اصفهاني که پرسيده بود حرف اساسي شما چيست گفت: ما ديانت بهاء و اين ظهور جدير را امر الله مي دانيم و امروز هم مصداق اين امر الله حضرت عبدالبهاء ‌عليه الابهاء است!‌ اصفهاني هم بالبداهه مي گويد عجب!‌ پس حالا من معني اين آيه را فهميدم که خدا مي فرمايد: و کان امر الله مفعولا!
[4] ابو الفضل گلپايگاني در فرائد در ذيل حديث ابو حمزه ثمالي، دست و پاي زيادي نموده که موضوع قيام مهدي موعود شيعه را با سيف و شمشير و جنگ؛ ‌طوري تأويل کند و مطلب را به جایي ببرد؛ که ذهن اغنام الله را مشوب (آلوده) سازد و ديگر از وي و جانشينان باب نپرسند: پس اين همه وعده که داده اند امام زمان با سيف و شمشير قيام مي کند چه شد؟ چرا سيد باب شمشيري به دست نگرفت و جنگي نکرد؟
وي مي نويسد: گمان نرود که مراد سيف معهود نزد خلق است، بل مقصود سيف کلام الهي و حجت الهيه و وحي سماوي است..!!
مي گویيم:‌ اولاً آنقدر موضوع قيام به سيف با صراحت در روايات شيعه نقل شده که تأويل گلپايگاني با صد من سريشم هم نمي چسبد و هيچ عاقلي آن همه روايات را به سيف بيان؛‌ و شمشير تبليغ تأويل نمي کند و آن شدت و صلابت را به اين سبکي و سادگي معاوضه نمي نمايد. ثانياً بايد ديد سيف کلام اهل بهاء چقدر برنده بوده است و تا کنون چه کرده است؟ بعد از صد و بيست سال چقدر جلو رفته و چقدر برندگي داشته است؟ آيا هزار يک تبليغات کمونيست ها و تازي ها و صد يک فعاليت احزاب مترقي امروز اروپا و امريکا؛‌ اثر داشته و پيرو پيدا کرده است؟!.