الطاف موعود

در کتاب احتجاج در خصوص الطاف و توجه آن حضرت نسبت به شیعیان این گونه آمده: «به من رسيده است كه گروهى از شما در دين به ترديد افتاده و در دل آن ها نسبت به اولياى امرشان شك و حيرت وارد شده است و اين امر مايه غم ما شد. البته به خاطر خود شما، نه براى ما و باعث ناراحتى ما از جهت شما گرديد نه ما؛ زيرا كه خداوند با ما است، پس نيازى به غير او براى ما نيست و حقّ با ما است، لذا به هيچ وجه كسانى كه از ما دست بردارند ما را به وحشت نمى‏اندازند. ما صنايع و ساخته شدگان خداييم و خلق صنايع ما هستند.» [1]

بنابراین ضرر بی توجهی یا تردید نسبت به اولیا و مقربان الهی تنها متوجه خود ماست و این ماییم که از الطاف و توجه خاص آنان محروم و بی نصیب می شویم.

در روایت دیگری از زيد شحّام نقل شده که «بر حضرت ابوعبداللَّه امام صادق‏عليه السلام وارد شدم، به من فرمود: اى زيد! عبادتت را تجديد كن و توبه بنماى. عرض كردم: فدايت گردم، آيا خبر مرگم به من مى‏رسد؟ حضرت به من فرمود: اى زيد آنچه نزد ماست نسبت به تو خير است و تو از شيعيان ما هستى . مى‏گويد: گفتم: براى من كه از شيعيان شما باشم چه خواهد بود؟ فرمود: تو از شيعيان ما هستى، صراط و ميزان و حساب شيعيان ما به سوى ماست و البته كه ما به شما از خودتان مهربان‏تريم.» [2]