گناه تأخیر نماز مغرب و صبح [1]
علامه مجلسی از غیبت شیخ طوسی و احتجاج نقل کرده که زهری گفته است:
«دنبال جریان تشرف به حضور امام زمان «عج» بودم و آن را به سختی طلب می کردم تا این که مال و ثروت شایسته ای از دستم رفت. مطلب را به عمری وکیل ناحیه مقدسه رساندم و مدتی ملازم خدمت او شدم و بعد از آن، از او راجع به حضرت صاحب الزمان «عج» پرسش کردم. او گفت: «راهی به سوی این مطلب نیست.» من خضوع کردم، او گفت: «صبح زود بیا.» من همان وقت رفتم. او مرا استقبال کرد. جوانی با او بود که رویش از همه نیکوتر و بویش از همه بهتر و خوش تر و در هیأت تجّار بود. پس چون به او نظر کردم به عمری نزدیک شدم او اشاره کرد و من به سوی آن آقا برگشتم و از او پرسش ها کردم و او از هر چه من می خواستم جواب داد. آن گاه رفت که داخل خانه شود که البته خانه هم زیاد قابل توجه نبود. عمری گفت: «اگر سؤالی داری بکن که دیگر هرگز او را نخواهی دید.» من آمدم که از او سؤال کنم، ولی توجه نفرمود و داخل خانه شد و فقط این جمله را گفت:
«ملعون ملعون من آخر العشاء الی ان تشتبک النجوم ملعون ملعون من اخر الغداه الی ان تنقضی النجوم.» [2]
«از رحمت خدا دور باد، باز هم از رحمت خدا دور باد کسی که نماز مغرب را تا هنگامی که ستارگان به هم نزدیک و در هم آمیخته شوند، به تأخیر اندازد. از رحمت خدا دور باد، باز هم از رحمت خدا دور باد کسی که نماز صبح را تأخیر بیندازد، تا زمانی که ستارگان نایاب شوند.»
این را فرمود و داخل خانه شد.
این دو جمله مبارک اهمیت فوق العاده انجام نماز مغرب و نماز صبح را در آغاز وقت آنها به ما خاطر نشان می کند. طبق این نقل و این عبارت شریفه، تأخیر انداختن نماز مغرب به قدری که تاریکی کاملاً غلبه کرده و ستارگان به خوبی ظاهر گردیده و در هم آمیخته شوند و نزدیک به هم خودنمایی کنند، موجب دوری از رحمت الهی است. همچنین تأخیر انداختن نماز صبح از اوایل وقت آن به قدری که ستارگان کم کم افول کرده و غروب نمایند، یعنی هوا روشن گردد، به طوری که دیگر ستارگان دیده نشوند، موجب دوری از رحمت خدا خواهد بود و این قدر تأخیر در انجام فریضه ی الهی نفرین حضرت ولی عصر «عج» را به سوی انسان جلب می کند.
اکنون دلدادگان مهدی موعود، امام زمان (عج) بکوشند که اولاً: نسبت به نماز و ادای فرایض سخت تعهد داشته باشند و ثانیاً: نمازهای خود را، به ویژه نماز صبح و مغرب را در اول وقت انجام دهند.
راستی اگر تأخیر در انجام نماز صبح یا مغرب به این مقداری که ذکر شد موجب لعن و نفرین امام زمان علیه السلام باشد، تأخیر آن تا لحظاتی که ندانند قضاست یا ادا چگونه خواهد بود و تأخیر آن به طوری که وقت به کلی بگذرد و نماز قضا شود چه عاقبتی دارد؟
راستی اگر خدای نخواسته انسان در امر نماز سهل انگاری داشته باشد گاهی بخواند و زمانی نخواند در نظر امام زمان چگونه است؟ نعوذ بالله اگر کسی در عین این که مدعی تشیع و دوستی با خاندان پیغمبر است نماز را ترک کرده و به کلی نخواند، حضرت صاحب الامر «عج» درباره او چه خواهند فرمود؟