آيا آياتي در قرآن هست كه اشاره مستقيم به امام زمان(عج) دارد؟

از دو دسته آيات قرآن، مي توان براي وجود حضرت ولي عصر (عج) و ظهور آن حضرت استفاده نمود: البته بايد دانست كه قرآن به صورت كلي سخن مي گويد و براي تشريح و تفسير آن بايد به سراغ آگاهان از حقايق قرآني ـ معصومين (ع) ـ رفت كه «الراسخون في العلم» [1] هستند. به عبارت ديگر، وظيفه و مسئوليت روشنگري و بيان مقصود آيات قرآن به حجت هاي الهي واگذار شده است. [2]

از دو دسته آيات قرآن، مي توان براي وجود حضرت ولي عصر (عج) و ظهور آن حضرت استفاده نمود:

1 ـ آياتي كه ضرورت وجود حجت الهي را در زمين بيان مي كنند:
از نظر قرآن كريم، در طول تاريخ زندگي بشر، هيچ گاه زمين از حجت خدا خالي نبوده و خداوند براي هر امتي فردي مناسب را برگزيده تا انسان ها را در راه رسيدن به كمال مطلوب رهنمون باشند؛ چنان كه خداوند سبحان فرمود: «إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ» به درستي كه تو بيم دهنده اي و براي هر جامعه راهنمايي هست. [3]

پس همواره يك بيم دهنده و هدايتگر در جوامع انساني حضور دارد كه از جانب خدا برگزيده شده است. امام صادق(ع) در تفسير آيه ياد شده فرمود: «در هر زماني امامي از خاندان ما وجود دارد كه مردم را به آنچه رسول الله آورده (دين اسلام) هدايت مي كند». «و في كل زمان امام منا يهديهم الي ما جاء به رسول الله (ص) » [4]

از مجموع اين آيه و روايت، ضرورت وجود حجت الهي به عنوان هدايت گر در هر عصر، به خوبي فهميده مي شود.

دليل ديگر بر ضرورت وجود امام معصوم در جامعه اين است كه قرآن مبين و مفسر لازم دارد و به جز امام معصوم كسي به تمام معاني و خصوصيات آيات قرآن از محكمات و متشابهات آگاه نيست. پس به حكم عقل قطعي پس از رسول، امام معصوم لازم است. [5]

امامان معصوم (ع) مايه آرامش و امنيت هستي و واسطه فيض الهي اند و نعمات و بركات خداوند متعال به واسطه آنها و به يمن حضورشان به انسان ها داده مي شود، كه اگر لحظه اي بركت وجودشان نباشد، زمين اهلش را فرو مي برد. [6]

اما اين كه مصداق اين امام معصوم كيست و چه هويتي دارد،‌ روايات فراواني وارد شده كه بيان مي دارند اين فرد امام مهدي فرزند امام حسن عسكري (ع) است و ... . [7]

2 ـ آياتي كه بشارت به حكومت صالحان و مومنان بر روي زمين مي دهد:
بر اساس ده ها آيه از قرآن كريم موضوع ظهور حضرت مهدي (عج) قابل استناد است. تمركز غالب اين آيات بر بشارت به بندگان صالح و مستضعف براي بازستادن حق خود و رسيدن به قدرت و ايجاد يك حكومت واحد جهاني مبتني بر حق و عدل و غلبه اسلام بر تمامي مكاتب و اديان است. قرآن كريم از يك سو بيان مي كند اين بشارت در بعضي كتب آسماني ديگر هم آمده است: «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ»؛ «و همانا در زبور بعد از ذكر (تورات) نوشتيم كه زمين را بندگان شايسته من به ارث خواهند برد». [8]

از سوي ديگر اين بشارت را به اراده خداوند استناد مي دهد: «و خواستيم بر مستضعفان روي زمين منت نهيم و آنان را پيشوايان و وارثان گردانيم» [9] اين آيات بشارت به ظهور مي دهند كه در تفسير آنها روايات زيادي وجود دارد.

در آيه اي ديگر خداوند حكومت و جانشيني مؤمنان و صالحان را به عنوان «وعده ي الهي» بر بندگان با ايمان خود بيان مي كند و امنيت و آرامش را مژده مي دهد: «خداوند به كساني از شما كه ايمان آورده و كارهاي شايسته كرده اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در اين زمين جانشين (خود) قرار دهد و آن ديني را كه بر ايشان پسنديده است، به سودشان مستقر كند و بيمشان را به امنيت مبدل گرداند تا مرا عبادت كنند و ... ». [10]

روايات معصومان (ع) اين آيه را بر حضرت حجت ولي عصر‌ (عج) و اصحاب او منطبق نموده اند. [11]

آيات متعددي در شأن امام مهدي (عج) هست كه امامان معصوم (ع) تفسير، تأويل و تطبيق اين آيات را بر وجود مقدس امام زمان (عج) و حكومت جهاني ان عدالت گستر بيان نموده اند. در زمينه ظهور و قيام آن حضرت و جامعه آرمانى مهدوى، مى ‏توان توصيفات و اشارات زير را از قرآن به دست آورد:

1. غلبه نهايى حقّ بر باطل و شكست جبهه كفر و فساد و نفاق؛ [12]
2. جانشينى و خلافت مستضعفان بر روى زمين و حاكميت صالحان و نيكان؛ [13]
3. گسترش و فراگيرى دين حقّ در برهه ‏اى خاص از زمان؛ [14]
4. از آن روز موعود، تحت عناوين ايام اللّه [15]، وقت معلوم [16]، روز نصرت و پيروزى [17] و طلوع فجر و سلامتى [18] و... ياد شده است ؛
5. در آياتى از آن حضرت با نامه اى نعمت باطنى [19]، بقيه اللّه [20]، كلمه باقيه [21]، اولى الامر [22]؛ مهتدون [23] (مهدى)؛ اقامه كننده نماز [24]، مضطرّ [25]، جنب اللَّه [26]، حزب اللَّه [27]، فجر [28]، «نهار اذا تجلى» [29] و... نام برده است.
6. خداوند، [با مهدى موعود]، نور خود را كامل مى‏ كند؛ [30]
7. در آن عصر، زمين بعد از مرگش، زنده مى‏شود؛ [31]
8. او منصور از جانب خدا و انتقام گيرنده از دشمنان است؛ [32]
9. زمين، به نور پروردگار، روشن خواهد شد؛ [33]
10. در روز پيروزى، ايمان آوردن كافران، سودى به حالشان نخواهد داشت؛ [34]
11. هر چه در روى زمين است، تسليم و مطاع او خواهند شد؛ [35]
12. حضرت مهدى «يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشاءُ» است؛ [36]
13. او تأمين كننده امنيت و آرامش در روى زمين است. [37]

براي توضيح بيشتر به چند آيه به طور خلاصه اشاره مي شود:

خداوند در آيه 55 سوره نور مي فرمايد:
«وَعَدَاللهُ الَّذينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصّالحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّنَّهُمْ في الاَرْضِ كَما اسْتَخْلَفَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دينَهُمُ الِّذي ارْتَضي لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ اَمْناً يَعْبُدُونَني لا يُشْرِكُونَ بي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَاٌولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ»؛
«[خداوند به كساني از شما كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏ اند وعده داده كه آنها را به يقين خليفه روي زمين كند، آن گونه كه پيشينيان آنها را خلافت (روي زمين) بخشيد، و دين و آييني را كه براي آنها پسنديده است پا برجا و ريشه دار سازد، و بيم و ترس آنها را به آرامش و امنّيت مبدّل كند، آن چنان مي‏ شود كه تنها مرا مي ‏پرستند، و چيزي را شريك من نخواهند كرد، و كساني كه بعد از آن كافر شوند آنها فاسقند]» . در اين آيه با صراحت به مؤمنان صالح بشارت داده شده است كه سرانجام حكومت روي زمين را در دست خواهند گرفت، و دين اسلام فراگير خواهد شد، و ناامني ها و وحشت ها به آرامش و امنّيت مبدّل مي‏گردد، شرك از سراسر جهان برچيده مي ‏شود، و بندگان خدا با آزادي به پرستش خداي يگانه ادامه مي ‏دهند، و نسبت به همگان اتمام حجت مي ‏شود، به گونه ‏اي كه اگر كسي بعد از آن بخواهد راه كفر را بپويد، مقصر و فاسق خواهد بود. (مخصوصاً در بخش آخر آيه دقت كنيد).

گرچه اين امور مهم كه مورد وعده الهي بوده است در عصر پيامبر اكرم (ص) و زمان هاي بعد از آن در مقياس نسبتاً وسيعي براي مسلمين جهان تحقق يافت و اسلام كه روزي در چنگال دشمنان چنان گرفتار بود كه مجال كمترين ظهور و بروزي به آن نمي‏ دادند، و مسلمانان دائماً در ترس و وحشت به سر مي ‏بردند، سرانجام نه فقط شبه جزيره عرب، بلكه بخش هاي عظيمي از جهان را فرا گرفت و دشمنان در تمام جبهه‏ ها شكست خوردند؛ ولي با اين حال حكومت جهاني اسلام كه سراسر دنيا را فرا گيرد و شرك و بت‏ پرستي را به كلي ريشه كن سازد، و امنيّت و آرامش و آزادي و توحيد خالص را همه جا گسترش دهد، هنوز تحقق نيافته است. پس بايد در انتظار تحقق آن بود. اين امر مطابق روايت متواتره در عصر قيام مهدي (عج) تحقق خواهد يافت، بنابراين يكي از مصاديق اين آيه در عصر پيامبر (ص) و اعصار مقارن آن حاصل شد و شكل وسيعترش در عصر قيام مهدي (ع) خواهد بود و اين دو با هم منافاتي ندارد، و اين وعده ی در هر دو مرحله بايد تحقق يابد. [38]

همچنين در قرآن مي ‏فرمايد: «وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّّّ الارْضَ يَرِثُها عِباديَ الصّالِحُونَ» كه مفاد ظاهر آن اين است كه: «و هر آينه ما در زبور بعد از ذكر نوشتيم كه البته بندگان صالح من وارث زمين مي ‏گردند». اين آيه از بشارت حتمي الهي خبر مي‏ دهد كه شايستگان و صلحاء، وارث زمين و صاحب آن مي ‏شوند و چون در آيات قبل از اين آيه از زمين خاصي سخني به ميان نيامده است لذا الف و لام «الأرض»، الف و لام عهد نخواهد بود، چون ظاهر اين است كه مراد تمام زمين است. بنابراين، آيه خبر از روزگاري مي ‏دهد كه زمين و اداره ی آن در همه ی قاره‏ ها و همه ی مناطق و معادن آن در اختيار بندگان شايسته خدا در آيد، چنانكه در آيات ديگر نيز همين وعده را فرموده است. مانند آيه ی: «وَ نُريدَ أَنْ نَمُنَّ عَلَي الَّذينَ اسْتَضْفِوُا فِي الْأَرْضِ وَ َنْجَعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثينَ؛ و اراده كرده ‏ايم كه بر كساني كه در زمين ضعيف و ذليل نگه داشته شده ‏اند منت گذارده و آنان را پيشوايان و وارثان زمين گردانيم» و... .