جامِ جهانی با مهدی
قرار بود من هم مانند اهل زمین روبروی قابِ رنگیِ تلویزیون بنشینم و دل نگران گذر توپ از دروازه ها باشم
به نفع انسان ها
اما دل از زمین برداشتم
چرا که دل نگرانِ گذرِ زمان بودم به نام تو و برای تو
کاش کمی توپِ شادمانی ها و دل نگرانی های ما در زمین به سمتِ دروازه ی ظهور چرخ می زد و با دعایی خالصانه از دل اهل زمین: به نفعِ انسانیت در غیبت مانده: گُل می شد
مولای من
دل نگران بودم برای ظهورت که دل از زمین برداشتم
و واژه ها را برایت به نفعِ ظهورت کنار هم نشاندم
می دانی:
وقتی اهل زمین برای اَمری دنیایی این چنین درگیر و دل نگران می شوند
دل من هم برای تو و غیبتت دل نگرانی می کند
کاش کمی دست اجابت اهل زمین این چنین مشتاقانه برای آمدن تو به سمت آسمان بلند می شد
کاش دورهای تسبیح های عاشقی ما به نفع حاضر شدنت در زمین به دروازه ی غیبت می رسید و تو با لبخندی برای ظهورت: ما را خوشحال می کردی
بیا ببین: بساطِ زمینی همه مهیاست برای انتظار اما برای گل شدنِ توپ در زمینی کوچک به نفع تعدادی اندک
اما تو چرا هنوز غایبی؟
مگر اهل زمین تو را نمی خواهند؟
مگر دست ها مشتاقانه برای باز شدنِ دروازه ی غیبت به سمت ظهور بالا نمی رود؟
مگر اشک های ما برای اجابتِ فرجت بر صورت نمی ریزد:
پس چرا هنوز ناپیدایی عزیز من؟
مرا ببخش:
امشب دست دلم را گرفتم و خودم را از دغدغه ی زمینیِ جام جهانیِ دنیا به نفعِ حضور تو رها کردم
بی خیالِ اهل زمین و جامِ جهانی ها:
بیا کمی زیر نور ماه که بوی رمضان می دهد با هم قدم بزنیم
دلم هوایت را کرده
کمی کنارم نَفَس بکش
کمی مرا میهمان آرامش آسمانی ات کن
خدا کند روزی که می آیی چشم من به دیدارت روشن شود