زمینه سازی برای ظهور و دولت عدل جهانی یکی از برنامه های اصلی اهل بیت (ع) از وجود مقدس پیامبر اکرم (ص) تا امام حسن عسکری (ع) بوده است که به اشکال مختلفی مردم را نسبت به چنین مقوله ی مهم، آگاهی و بشارت می دادند. امام کاظم علیه السلام نیز با بیانات و فرمایشات گهر بار خویش از ابعاد مختلف مسأله مهدویت پرده برداشته و ما را در شناخت هر چه بیشتر آن دوران یاری نموده اند که به گوشه هایی از آن می پردازیم.
اجرای عدالت اجتماعی در میان مردم
همه انبیاء و اولیاء الهی در پی اجرای عدالت در میان جوامع بشری بوده اند و سعی و توان آنان بر این بوده است که حقی از کسی ضایع نگردد و جمیع بشریت از آب گوارای مساوات و برابری بهره مند گردند. همان گونه که خداوند متعال عدالت پروری را از دستورات اصلی خود برمی شمارد و می فرماید: «ان الله یامر بالعدل...» [1] یعنی خداوند به عدل دستور می دهد.
حضرت مهدی علیه السلام در رأس اهداف مقدس خود این سنت لایتغیر الهی را تعقیب می نماید و جلوی فزون خواهی سود طلبان و فزونی خواهان را خواهند گرفت. اگر عصری را در پیش داریم که ثروت های خدادادی در دست یک حزب خاص جمع شده است و آنان نیز با این منابع همگانی با اعمالی چون قتل، غارت، حمله نظامی، ترویج فساد و فحشاء و ... بشریت را به سوی فقر و عقب ماندگی گسیل می دهند، آن حضرت به فعالیت چنین مستکبرانی خاتمه می دهد.
وی همه ی مردم را از جمیع نعمت های الهی فراهم می آورد و زمین را به وسیله عدالت و برابری زنده می گرداند چنان چه قرآن کریم می فرماید: «یحیی الارض بعد موتها» [2] یعنی خداوند زمین را بعد از مردن زنده می گرداند.
امام کاظم علیه السلام در مورد این آیه چنین می فرمایند: «این زنده کردن به این نیست که با باران زمین را زنده کند بلکه خداوند مردانی را (حضرت مهدی و یاران او) برمی انگیزد تا اصول عدالت را زنده کنند، پس زمین در پرتو عدل زنده می شود و اجرای عدل و حدود الهی در زمین مفید تر از چهل روز بارندگی می باشد » [3]
آزمایش شدید مردم در زمان غیبت
حضرت موسی وقتی از طرف خداوند مأمور شد که به کوه طور برود و چهل روز در آن جا باشد خداوند این ایام عدم حضور او را یک آزمایش و ابتلائی برای قوم بنی اسرائیل قرار داد تا خوبان از بدان شناخته شوند و همین گونه نیز شد و عده ای به دستورات حضرت موسی و هارون (ع) عمل نکردند و گوساله پرست شدند و از راه حق منحرف گردیدند و این آزمایش الهی در هر زمانی وجود دارد چنان چه خداوند متعال می فرماید: «ولنبلونکم بشیء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات ..» [4] یعنی ما شما را حتماً به چیزی مانند گرسنگی، ترس، کمبود در جان و مال و ثمرات آزمایش خواهیم کرد.
دوران غیبت حضرت مهدی علیه السلام نیز یک ابتلای بزرگ الهی برای مردم به ویژه مسلمانان می باشد و در این دوران یاران و دوستان واقعی آن حضرت شناخته خواهند شد، کسانی که تهاجمات فرهنگی و اقتصادی دشمن و شیاطین انسی و جنی در آنان هیچ تاثیری ندارد و حتی در محیط های آلوده هیچ گاه از راه اسلام ناب محمدی و حقایق قرآن دست نمی کشند.
آنان کسانی هستند که با توسل و توجه به امام عصر و این که آن امام بزرگوار همیشه مراقب اعمال و رفتار آنهاست، در راه کمال و معنویت قدم برمی دارند و تا جایی که ممکن باشد فرهنگ مهدویت را به جهان عرضه می دارند.
امام کاظم علیه السلام در توصیف این آزمایش الهی می فرمایند: «هنگامی که پنجمین امام از اولاد من پنهان شود، برای حفظ دین خود به خدا پناه برید مبادا کسی دین را از کف شما برباید، این فرزند (حضرت مهدی) غیبتی دارد که بعضی از معتقدان به وی از اعتقاد خود برمی گردند. غیبت او امتحانی است که خداوند بندگان خود را بدان وسیله امتحان می کند..»
”امام کاظم علیه السلام در مورد فضیلت انتظار چنین می فرمایند: «خوش به حال آن دسته از شیعیان ما که در غیبت قائم ما چنگ به دوستی ما زده و بر محبت ما ثابت می مانند و از دشمنان ما بیزاری می جویند، آنها از ما و ما از آنها هستیم ...خوشا به حال آن ها. به خدا قسم آن ها در قیامت در درجه ی ما خواهند بود.» [5]
مقام والای منتظران ظهور
یکی از صفات خوب و شایسته بندگان خالص خداوند، امیدواری به رحمت و فیض الهی است و این که در حساس ترین و سخت ترین شرایط نیز از لطف الهی غافل نشوند، حضرت یعقوب (ع) در سفارشی به فرزندان خود که از یافتن حضرت یوسف ناامید شده بودند آن ها را امیدوار به رحمت خدا می کند و از آنان می خواهد که هیچ گاه از رحمت خداوند نا امید نشوند: «یا بنی اذهبوا فتحسسوا من یوسف و اخیه و لا تیأسوا من روح الله انه لاییأس من روح الله الا القوم الکافرون» [6]
یعنی ای فرزندان من بروید و دوباره یوسف و بنیامین (ع) را جستجو کنید و از رحمت خدا نا امید نشوید زیرا هرکس از رحمت الهی نا امید شود از جمله کافران است. دوستان واقعی امام زمان (ع) به خوبی می دانند که دولت ظلم و جور روزی به سر خواهد آمد و دست حضرت مهدی همیشه بر سر شیعیان و دوستان او می باشد و شبانه روز منتظر ظهور آن بزرگوار هستند. آنان محبت و مودت اهل بیت را هیچ گاه از دست نمی دهند و به قول پیامبر اسلام (ص) که می فرماید: «بزرگترین اعمال امت من انتظار فرج و ظهوراست.»
دوستان حضرت مهدی با جان و دل منتظر طلوع او هستند تا بتوانند در رکاب آن بزرگوار اهداف و آرمان های الهی را بر روی زمین پیاده گردانند و هیچ گاه در مقابل مشکلات و حتی دشمنان خود ذره ای انفعال و تزلزل به خود راه نمی دهند.
امام کاظم علیه السلام در مورد فضیلت انتظار چنین می فرمایند: «خوش به حال آن دسته از شیعیان ما که در غیبت قائم ما چنگ به دوستی ما زده و بر محبت ما ثابت می مانند و از دشمنان ما بیزاری می جویند، آنها از ما و ما از آنها هستیم ... خوشا به حال آن ها، به خدا قسم آن ها در قیامت در درجه ی ما خواهند بود.» [7]
