امام حسین (ع) درباره ی غیبت امام زمان (عج) می فرماید:
لصاحب هذا الامر غیبتان، احدهما تطول حتی یقول بعضهم: مات و بعضهم قتل و بعضهم ذهب و لا یطّلع علی «موضعه احد من ولی و لا غیره الا المولی الذی یلی امره؛ [1]
برای صاحب این امر دو غیبت است که یکی از آنها آن قدر به طول می انجامد که گروهی می گویند: (مهدی) مرده و برخی گویند: کشته شده و بعضی گویند: رفته است. احدی از دوستان و غیره، از اقامتگاه او آگاه نمی شود، جز خدمت گذاری که متصدی امور اوست.
هم چنین می فرماید:
... له غیبه یرتدّ فیها اقوام و یثبت علی الدین فیها آخرون، فیؤذَوْن و یقال لهم: (متی هذا الوعد ان کنتم صادقین.) اما ان الصابر فی غیبته علی الاذی و التکذیب بمنزلة المجاهد بالسیف بین یدی رسول الله (ص) ؛ [2]
برای او غیبتی است که گروه هایی در آن از دین برمی گردند و گروه هایی دیگر بر آیین خود استوار می مانند و در این راه آزارها می بینند. به آنان گفته می شود: این وعده کی واقع خواهد شد، اگر راستگو هستید؟ آنان که بر این آزارها و تکذیب ها صبر کنند، همانند کسی اند که شمشیر به دست گرفته و در پیشاپیش رسول اکرم (ص) جهاد می کند
پی نوشت:
1- غیبت نعمانی، ص 191، ب 10، ح 5؛ عقدالدرر، ص 134
2- کمال الدین، ج 1، ص 319 ، ب 30 ، ح 3؛ عیون الاخبار، ج 1، ص 15 ؛ بحارالانوار، ج 51 ، ص 133 ؛ معجم احادیث الامام المهدی، ج 3، ص 184
