أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ
آيا مردم پنداشتند كه تا گفتند ايمان آورديم، رها مى شوند و مورد آزمايش قرار نمىگيرند؟
حسين بن احمد حسيني شاه عبدالعظيمي در تفسير اثنا عشري ذیل این آیه آورده:
در غيبت نعماني- ابي بصير از حضرت صادق عليه السّلام روايت نموده كه فرمود:
انّه قال: مع القائم عليه السّلام من العرب شيء يسير. فقيل له: انّ من يصف هذا الامر منهم لكثير. قال: لا بدّ للنّاس من أن يمحّصوا و يميّزوا و يغربلوا و سيخرج من الغربال خلق كثير.
با قائم (پسر امام حسن عسكري) تعداد كمي از عرب هستند. پس عرض شد:
كساني كه اين امر را از ايشان وصف ميكنند؛ بسيارند؟ فرمود: براي مردمان اينكه امتحان شوند و غربال گرديده شوند، امری حتمی است و زود باشد كه از غربال، خلق زيادي خارج گردند. [1]
