مهدی جان مولای مهربانم هزاران هزار بار ممنونم که مرا دگربار به جمکرانت دعوت نمودی
ممنونم که در این سفر دست پر مرا برگرداندی و به آنچه که در قلبم بود عنایت کردی
مولای مهربانم کنار پنجره رو به سمت آسمان نگاهم خیره مانده به ماه زمین
می دانم هر چه روشنایی دارد به اعتبار نام توست
اما دلم تاب ندارد که این ماه در آسمان خودنمایی ها کند و مولای من از آسمان خلقت غایب باشد
مولاجان عزیز من، من تو را حاضر می خواهم اما نه...
من تو را ظاهر می خواهم در قاب خلقت
