فقط او را بخواهيم‏
زنى خدمت امام صادق ‏عليه السلام شرفياب شد و عرض كرد:
پسرم مسافرت رفته و غيبت او طولانى گشته و من شديداً مشتاق ديدار اويم، برايم دعا كنيد.
امام ‏عليه السلام فرمود: عليك بالصبر، بر تو باد به شكيبایى ورزيدن.
پس از مدّتى دوباره خدمت امام ‏عليه السلام شرفياب شد و از دورى فرزندش شكايت كرد.
امام‏ عليه السلام فرمود: مگر به تو نگفتم صبر پيشه كن.
عرض كرد: اى فرزند رسول خدا چه مقدار صبر كنم؟! به خدا قسم صبرم تمام شد.
حضرت فرمودند: برگرد به منزلت، فرزندت را مى ‏يابى كه از سفر آمده است.
زن وقتى به منزل برگشت فرزندش را ديد كه از سفر بازگشته است. خدمت امام ‏عليه السلام رسيد و عرض كرد: آيا پس از رسول خدا باز هم وحى هست؟
حضرت فرمود: نه، وحى در كار نيست ولى اين يك سنّت است كه هنگام تمام شدن صبر فرج خواهد رسيد.
و چون تو گفتى صبرم تمام شد فهميدم كه خدا با قدوم فرزندت براى تو فرج و گشايش مرحمت فرموده است.
از اين حديث شريف كه امام صادق ‏عليه السلام يك قانون كلى را بيان مى ‏كند مى ‏توان دريافت كه علّت تأخير فرج صبر است كه هنوز تمام نشده است، يعنى هنوز با اوضاع موجود سازش داريم و هنوز از وضع نابسامان فعلى خسته نشده‏ ايم، هنوز به اين و آن دل خوش داشته‏ ايم و اميد خويش را كاملاً قطع نكرده ‏ايم، هنوز مى‏گویيم شايد بهتر شود، اين گمان ‏ها و توهّمات تا وقتى ادامه داشته باشد غيبت هم ادامه خواهد داشت.
و آن روز كه تمام اين رشته ‏هاى صبر دريده شد روز ظهور و فرج خواهد بود.