قرآن از امام مهدي عليه السلام و بر پايي حکومت مهر و عدل او، در موارد متعدد و آيات بسياري سخن گفته است و از اين حقيقت بزرگ خبر داده است.
و اين آيات بر شخصيت گرانمايه آن حضرت و ظهور او تأويل گرديده است. همانگونه که امامان نور عليه السلام که قرآن در خانه آنان فرود آمده است، بدين واقعيت تصريح کرده اند و مي دانيم که صاحبان معصوم و مطهر و راستگوي خانه، يعني اهل بيت پيامبر به آنچه در خانه است، داناتر و آگاه ترند.
قرآن ميفرمايد:
«و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين» «و نمکن لهم في الارض و نري فرعون وهامان و جنودهما منهم ما کانوا يحذرون.» [1]
و ما اراده کرديم به کساني که در روي زمين تضعيف شده اند نعمتي گران، ارزاني داريم و آنان را پيشوايان (راستين) و آنان را وارثان گردانيم.
و به آنان در زمين اقتدار و منزلتي شايسته دهيم و از آنان به فرعون و هامان و سپاهيانشان چيزي را که از آن مي هراسيدند نشان دهيم.
امير مؤمنان عليه السلام در تأويل اين آيه شريفه مي فرمايد: «دنيا پس از چموشي و سرکشي، بسان شتري که از دادن شير به دوشنده اش خودداري مي کند و آن را براي بچه اش نگهداري ميکند، به ما روي خواهد آورد.» [2]
سپس به تلاوت اين آيه شريفه پرداخت که:
«و نريد ان نمن علي الذين استضعفوا في الارض و نجعلهم ائمة و نجعلهم الوارثين....»
«ابن ابي الحديد» در اين مورد مي نويسد: «بزرگان ديني و همفکران ما بر اين واقعيت تصريح مي کنند که اين بيان امير مؤمنان عليه السلام، نويد از آمدن امام و پيشواي بزرگي است که فرمانرواي زمين و زمان مي گردد و همه کشورها در قلمرو قدرت او قرار مي گيرند....» [3]
آري! سخن امير مؤمنان عليه السلام بيانگر آن است که دنيا، پس از سختي و بيداد بسيار نسبت به خاندان پيامبر صلي الله عليه و اله و سلم، سرانجام به سوي آنان روي خواهد آورد. آنان بر کران تا کران گيتي حاکم و بر دشمنان کينه توز خويش پيروز مي گردند. انبوه مشکلاتي که بسان سنگ ها و صخره ها سر راه نهضت آسماني عدالت خواهانه و مقدس آنان قرار دارد همگي رام و کنار مي رود و دنيا پس از سختي و بدرفتاري با آنان برايشان آسان و پس از تلخي و مرارتش شيرين و پس از سرکشي اش خاضع و پس از گردن فرازيش مطيع و منقاد آنان ميگردد.
و نيز از امير مؤمنان عليه السلام آورده اند که فرمود: «مستضعفان ياد شده در قرآن کريم که خداوند اراده فرموده است آنان را پيشواي مردم روي زمين قرار دهد، ما خاندان پيامبريم. خداوند سرانجام «مهدي» اين خانواده را برمي انگيزد و بوسيله او، آنان را به اوج شکوه و عزت واقتدار مي رساند و دشمنانشان را به سختي، به ذلت مي کشد.» [4]
پی نوشت:
1- سوره قصص، آيه 5 و 6.
2- نهج البلاغه، قصار 209.
3-شرح ابن ابي الحديد، ج 19، ص 29.
4-بحارالانوار، ج 51، ص 63.