خداوند، بندگان خود را در زمان غيبت ولیش، با انواع محنت ها و بلاها امتحان مى كند تا بد از خوب جدا شود و اين سنت خداوند، درگذشتگان و آيندگان است؟ هم چنان كه خداى تعالى فرموده: احَسِب الناس أن یترکوا ان یقولوا امنا وهم لا یفتنون . آيا مردم چنين مى پندارند به صرف اين كه گفتند ايمان آورديم رها مى شوند و هيچ امتحان نمى گردند.
صبر كردن در زمان غيبت امام زمان ارواحنا له الفداء بر چند گونه است:
1- صبر بر طول غيبت، به اين كه از شتابزدگانى كه به سبب طولانى شدن غيبت دلهایشان قساوت مى گيرد نباشد، كه شتابزدگان در مورد امام به ترديد مى افتند.
2- صبركردن مؤمن بر آن چه از آزار و استهزاء و تكذيب و مانند آن ها از مخالفين خود مى بيند.
3- صبر بر اقسام بلاها و محنت هايى كه بر او وارد مى شود، كه بعضى از آن ها در آيه شریفه ياد گرديده كه خداى تعالى مى فرمايد: و لنبلونکم بشی ء من الخوف و الجوع و....
4- صبر بر آن چه از گرفتارى مؤمنين به دست.
5- سوره عنكبوت2.
معاندين و آزار مخالفين نسبت به ايشان مى بيند، در صورتى كه نتواند آن ها را خلاص كند واز ايشان دفاع نمايد، كه در اين حال وظيفه او صبر و دعاكردن است. [1]
[1] مكيال المكارم ج 2ص 419 ترجمه سيد مهدى حائرى قزوينى.
