امامت در لغت به معناى پيشوايى و در اصطلاح، يعنى رياست عامه در امور دين ودنيا، به نيابت از پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم
امامت حضرت مهدي ارواحنا له الفداء به دو راه نص و معجزه ثابت شده است. اما نص: شيخ صدوق در كتاب كمال الدين به سندى صحيح به نقل از يونس بن عبدالرحمن آورده است كه گفت: به محضر امام موسى بن جعفر علیه السلام مشرف شدم و عرضه داشتم: يابن رسول الله آيا تو قائمِ بالحق هستى؟ فرمودند: من هم قائم بالحق هستم و لكن آن قائمى كه زمين را از دشمنان خداى عزوجل پاک مي کند و آن را پر از عدالت مى نمايد، همچنان كه از جور وستم پر شده باشد، پنجمين فرزند من است كه غيبتي طولانى دارد، زيرا كه بر جان خود مى ترسد. در اين مدت عده اى از حق برگشته و عده ايى ديگر ثابت قدم مى مانند. سپس فرمود: خوشا به حال شيعيان ما كه در غيبت قائم ما به رشته ولايت ما چسبيده و به دوستى ما ثابت مانده و از دشمنان ما بيزار باشند. آنان از ما و ما از آن هاييم. [1]
نمونه هاي ديگرى از نص را مى توان در جلد دوم كتاب كمال الدين، صفحات،376 , 381 و 409ملاحظه كرد.
همچنين در كتاب كفاية الاثرفى النص على الائمة الاثني عشرتأليف شيخ على بن محمد بن على الخزاز قمى، 170 حديث از طريق شيعه و سنى روايت شده كه همه آن ها به امامت حضرت مهدى ارواحنا له الفداء تصريح دارد.
و اما معجزه: معجزات و كرامات حضرت، دليلى بر اثبات امامت اوست. از على بن محمد سمرى نقل شده كه به محضر مقدس حضرت مهدى ارواحنا له الفداء نامه نوشت و درخواست كفن كرد. جواب آمد كه در سال هشتاد يا هشتاد و يكم به آن نيازمند خواهى شد. پس در همان وقتى كه آن حضرت برايش تعيين كرده بود وفات يافت و يک ماه پيش از فوتش كفن برايش فرستاده شد. [2] و از جمله معجزات آشکار حضرت، حاجت گرفتن مردم از آن حضرت است كه هر از گاهي زبان به زبان مى چرخد و مشتاقان را اميدوارتر و مشتاق تر مي کند. شفا يافتن بيماران لا علاج در مسجد جمكران از آن جمله است. در كتاب هاى كمال الدين شيخ صدوق، بحارالانوار علامه مجلسى و نجم الثاقب ميرزا حسين نورى از معجزات حضرت بسيار آمده است.