اين دعا اطاعت اولى الامر است، و آن بهترين چيزى است كه بندگان به وسيله آن به درگاه خداوند تقرّب جويند.

خداى - عزّوجلّ - مى‏فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ؛ [1] اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيغمبر و اولى الامر از خودتان را.

در اين‏جا چند مطلب مورد بررسى قرار مى‏گيرد:

اول: منظور از اولى الامر در آيه مباركه، ائمه اطهارعليهم السلام مى‏باشد.

دوم: وجوب اطاعت اولى الامر.

سوم: اين‏كه اين امر بهترين چيزى است كه بندگان به سوى خداوند - عزّوجلّ - بدان تقرّب جويند.

چهارم: اين‏كه دعا براى تعجيل فرج مولايمان صاحب الزمان‏ ارواحنا له الفداء از مصاديق اطاعت آنان است.

اولى الامر ائمه اطهار هستند.

اخبار بسيارى از طريق خاصّه و عامّه بر اين معنى دلالت دارد كه در كتاب‏هاى: كافى، غيبت نعمانى، كمال الدين، غاية المرام، تفسير البرهان، بحار، مناقب و غير اين‏ها آمده است.

ما در اين‏جا به ذكر بعضى از آن‏ها به نقل از تفسير البرهان و به حذف سند اكتفا مى‏كنيم:

از جابر بن عبد اللَّه انصارى است كه گفت: هنگامى كه خداوند - عزّوجلّ - بر پيامبرش حضرت محمدصلى الله عليه وآله وسلم اين آيه را نازل كرد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ، عرض كردم: يا رسول اللَّه! خدا و رسولش را شناختيم، اولى الامر كه خداوند طاعتشان را به طاعت تو مقرون ساخته كيانند؟ فرمود: آنان خلفاى من هستند اى جابر! و امامان مسلمين پس از من مى‏باشند.

اولشان على بن ابى طالب، سپس حسن، سپس حسين، سپس على بن الحسين، سپس محمد بن على - كه در تورات به باقر معروف است و تو اى جابر! او را درك خواهى كرد، پس هرگاه او را ملاقات كردى سلام مرا به او برسان - ، سپس صادق جعفر بن محمد، سپس موسى بن جعفر، سپس على بن موسى، سپس محمد بن على، سپس على بن محمد، سپس حسن بن على، سپس همنام و هم‏كنيه‏ام حجّت خدا در زمين و بقية اللَّه در بندگانش، فرزند حسن بن على، آن‏كه خداى تعالى بر دست‏هاى او مشارق و مغارب زمين را فتح خواهد كرد.

آن‏كه از شيعيان و دوستانش غيبتى خواهد داشت كه در زمان غيبتش بر اعتقاد به امامتش ثابت نمى‏ماند مگر كسى كه خداوند دلش را براى ايمان آزموده باشد.

جابر گويد: عرضه داشتم: يا رسول اللَّه! آيا براى شيعيانش نفعى از او در زمان غيبت هست؟ فرمود: آرى سوگند به آن‏كه مرا به پيغمبرى مبعوث ساخت، آن‏ها به نور او روشنايى مى‏گيرند و به ولايت او در عصر غيبت نفع مى‏برند، هم‏چنان‏كه مردم از نور خورشيد سود مى‏برند هرچند كه ابرى آن را بپوشاند. اى جابر! اين از مكنون سرّ الهى و مخزون علم اوست. آن را جز از اهلش مخفى بدار. [2]
و نيز از ابوبصير از حضرت ابوجعفر باقرعليه السلام درباره فرموده خداى - عزّوجلّ - : يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ، آمده است كه فرمود: امامان از فرزندان على و فاطمه‏عليهم السلام تا روز قيامت. [3]

و از حضرت ابوعبد اللَّه صادق‏عليه السلام در مورد فرموده خداى تعالى: أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ، آمده: فرمود: خصوص ما منظور هستيم. [4]

عنوان وجوب اطاعت اولى الامر

در وجوب اطاعت از اولى الامر همين آيه شريفه: أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنْكُمْ، بس است، و اخبار در اين زمينه بسيار است.

اطاعت اولى‏الامر بهترين چيزى است كه بندگان بسوى خدا بدان تقرّب‏جويند.

پس از اطاعت خداوند و اطاعت از پيغمبرصلى الله عليه وآله وسلم اطاعت از اولى الامر بهترين وسيله‏اى است كه با آن به سوى خداوند تقرّب جسته شود.

دليل بر اين معنى روايتى است كه در اصول كافى به سند خود از محمد بن فضيل آمده كه گفت: از امام‏ درباره بهترين چيزى كه به وسيله آن بندگان به خداوند - عزّوجلّ - تقرّب جويند پرسيدم.

فرمود: بهترين چيزى كه بندگان به وسيله آن به خداوند - عزّوجلّ - تقرّب جويند، اطاعت خداوند و اطاعت فرستاده او و اطاعت اولى الامر است. [5]

دعا در حقّ مولاى ما صاحب الزمان از مصاديق اطاعت است.

تمام رواياتى كه از امامان‏عليهم السلام در امر به دعا براى حضرت صاحب الزمان‏ ارواحنا له الفداء رسيده - كه قسمتى از آن‏ها در بخش‏هاى ششم و هفتم خواهد آمد - بر اين مطلب دلالت دارد. به اضافه توقيع شريفى كه در اوّل همين بخش ذكر كرديم كه: بسيار دعا كنيد براى تعجيل فرج كه آن فرج شما است.