و اين بالاترين آرزوى مؤمنان مشتاق است كه اگر - خداى نكرده - ظهور حضرت صاحب الامر ارواحنا له الفداءاز اين زمان‏ها به تأخير افتد، و به اين نزديكى به فيض ديدارش نايل نشويم، و در زمان حياتمان دولت حقّه آن جناب را نبينيم، و اجلمان فرا برسد، بار ديگر در زمان ظهورش به دنيا بازگرديم. و دليل بر اين روايتى است كه عالم عامل و فقيه كامل ملا احمد اردبيلى در كتاب حديقة الشيعه از امام صادق‏عليه السلام آورده كه مضمون آن چنين است: هر مؤمنى آرزوى خدمتش را داشته باشد و براى تعجيل فرجش دعا كند، كسى بر قبر او مى‏آيد و او را به نامش صدا مى‏زند كه: فلانى! مولايت صاحب الزمان‏ ارواحنا له الفداء ظهور كرده، اگر مى‏خواهى بپاخيز و به خدمت امام شرفياب شو، و اگر مى‏خواهى تا روز قيامت بيارام. پس عدّه بسيارى به دنيا بازمى‏گردند و فرزندانى از آن‏ها متولد مى‏شود. مى‏گويم: اين حديث در كتاب حديقه به فارسى ترجمه شده بود و من عباراتش را به عربى نقل كردم، و نيز در خصوص اين فضيلت - بازگشت به دنيا در زمان ظهور - حديثى كه در مورد دعاى عهد هست دلالت صريح دارد، چنان‏كه در بحار و نيز الانوار النعمانيه و المقباس و زاد المعاد و مؤلفات ديگر به حذف سند از امام صادق‏عليه السلام روايت شده.

عبارت الانوار النعمانيه چنين است: هركس تا چهل صبح اين دعا را بخواند، از ياران قائم‏ ارواحنا له الفداء خواهد شد، و اگر پيش از ظهور آن حضرت بميرد، خداوند متعال او را زنده مى‏كند تا در خدمتش جهاد نمايد، و به شماره هر كلمه از اين دعا هزار حسنه برايش نوشته مى‏شود و هزار سيّئه از وى محو مى‏گردد و آن دعا اين است:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ اَللَّهُمَّ رَبَّ النُّورِ العَظِيمِ وَرَبَّ الكُرْسِيِّ الرَّفِيعِ.... [1] كه در بخش آينده ان شاء اللَّه تعالى خواهد آمد، و اين دعاى شريفى است كه مشتمل بر دعا براى تعجيل فرج مولايمان صاحب الزمان ارواحنا له الفداء مى‏باشد.