از مهم ترين تكاليف مؤمنان، پس از معرفت به خدا و رسول او، معرفت و شناخت ولى امر، امام زمان ارواحنا له الفداء است. از حضرت باقر يا صادق علیه السلام روايت است كه فرمود: بنده خدا مؤمن نخواهد بود، مگر اينكه خدا و رسول و همه امامان را بشناسد و نيز امام زمانش را بشناسد و در تمام امور خود به او مراجعه كند و تسليم امر وى باشد [1]در حديث صحيح از حارث بن المغيرة آمده كه گفت: به حضرت ابو عبدالله صادق علیه السلام گفتم: آيا پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده: من مات و لايعرت امام زمانه مات ميتة جاهلية فرمود: آرى عرضه داشتم: اين كدام جاهليت است، آيا جاهليت مطلق است يا جاهليت كسى كه امامش را نشناخته؟ فرمود: جاهليت كفر و نفاق و ضلال. [2]
نيز امام صادق علیه السلام فرموده: هركس شبى را صبح كند در حالى كه امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهليت مى ميرد. [3] البته آنچه در معرفت امام واجب است، دو امر است: يكى شناختن شخص امام به اسم و نسب، دوم شناخت شخصيت امام با صفات و خصوصيات او كه به وسيله آن ها از ديگران امتياز مى يابد. [4]
امام صادق علیه السلام مى فرمايند: كمترين حد معرفت به امام آن است كه امام، همسنگ و مساوى با پيامبر صلی الله علیه و آله و سلم است، مگر در درجه نبوت. [5] از آن جا كه امام صادق علیه السلام فرمود، معرفت از ساخته هاى خداوند است، [6] انسان بايد حصول آن را از خداوند متعال طلب كند و با دعا، آن را از خداوند بخواهد . در اين زمينه و براى حصول معرفت به آن حضرت، خواندن اين دعا مناسب است: اللهم عرفنى نفسك ... [7]