درهر عصرى، عالمان دينى مسؤوليت زدودن جهل و نادانى از انديشه هاى مردم را به عهده دارند و از روايات فهميده مى شودكه عالمان در آخرالزمان نيز اين نقش را به خوبى ايفا مى كنند. امام هادى علیه السلام مى فرمايند: اگر در دوران غيبت قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم عالمان نبودند كه مردم را به سوى او هدايت كنند و با حجت هاى الهى از دين دفاع نمايند و شيعيان ضعيف را از دام هاى شيطان و پير وانش رهايى و از شر ناصبى ها نجات بخشند، كسى در دين خدا پا بر جا نمى ماند و همه مرتد مى شدند.ولى آنان رهبرى دل هاى شيعيان ضعيف را با قدرت در دست مى گيرند و حفظ مى كنند، چنان كه ناخداى كشتى، سکان و فرمان كشتى را نگاه مى دارد؟ پس آنان نزد خداوند والاترين انسان ها هستند. [1] رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نيز درباره زنده كننده دين در هر قرن مى فرمايند: خداوند بزرگ براى امت اسلام در آغاز هر قرن، شخصى را برمى انگيزاند تا دين را زنده نمايد. [2]
احاديث ديگرى نيز در مذمت برخى دانشمندان اهل آخرالزمان آمده است.رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: علماى آن ها خائن و فاسق هستند.آن ها و پيروان شان و آنان كه به سوى آن ها مى آيند و از آن هاكسب نور مى كنند، آنان كه آن ها را دوست دارند، بدترين مخلوقات روى زمين هستند [3] و در روايتى مى خوانيم: فقهاى آن زمان، طبق هواى نفس خود فتوا مى دهند. [4]
[1] بحار الانوار ج 2، ص 6 ا حتجاج طبرسى، ج 2ص 260.
[2] كنزالعمال، ج 12، ص 93 1 سنن ابى داود ج 4، ص 109.
[3] الزام الناصب، ص 185.
[4] بشا رة الاسلام، ص 77 الزام الناصب 195.