امدادهاى الهى گاهى در قدرتى است كه خداوند به حضرت داده است و با انجام كراماتى، حضرت مشكلات را از سر راه خود بر مى دارد و يا به وسيله رعب و ترسى است كه خداوند در دل دشمن ايجاد مى كند [1] و يا اين كه خداوند، ملائكه را به يارى حضرت مى فرستد. [2]

در برخى از روايات سخن از نيروهايى است كه داراى خصوصيات فرشتگان هستند و منتظر ظهور حضرت هستند تا او را يارى كنند. [3]
از تابوت و اشيايى كه در آن است نيز، به عنوان وسيله اى ديگر براى يارى حضرت مهدى ارواحنا له الفداء نام برده شده است.[4]
امام صادق علیه السلام مى فرمايد: خداوند، حضرت قائم ارواحنا له الفداء را با سه لشكر يارى مى دهد: فرشتگان، مؤمنان و رعب ترس انداختن به دل دشمن.

امام باقر علیه السلام نيز مي فرمايد گويا هم اكنون حضرت قائم ارواحنا له الفداء و يارانش را مى بينم. [5]

فرشته جبرئيل در سمت راست حضرت مهدى و ميكائيل در سمت چپ آن حضرت حركت مى كنند و ترس و وحشت، پيشاپيش سپاهيانش و پشت سر آن ها به فاصله يك ماه در حركت است و خداوند او را با پنج هزار فرشته آسمانى يارى مى رساند. [6]


آزمون ياران حضرت

همه انبياء ومصلحان الهى، هسته هاى اصلى نهضت خويش را با آزمايش برگزيده اند، چراكه راه دشوار است و آميخته با رنج ها، و بدون داشتن يارانى آبديده، سرد و گرم چشيده، فداكار و وفادار، نمى توان خطر كرد.

طالوت، كه در روايات، ياران مهدى به ياران او تشبيه شده اند، [7] در نبرد با جالوت، لشكريانش را با تشنگى آزمود. تن پروران و ناشكيبايان نظم را بر هم زدند، حريصانه به آب افتادند، ولى صبور مردان از آن، لب تر نكردند.

از اين راه، روشن شد كه گروه نخست، ارزش و توان همراهى با طالوت را ندارند و سرانجام، در رويارويى با سپاه دشمن، وحشت آنان را فرا گرفت و از جنگيدن، باز ماندند ولى گروه دوم كه ايمان فكري و بصيرت واقعى داشتند، همه پيروزى را در اختيار خدا ديدند و صبورانه مقاومت ورزيدند.

ياران مهدى ارواحنا له الفداء نيز براى رسيدن به درجه شايستگى همراهى، از غربال هاى گوناگون گذر داده مي شوند و پس از پيمودن مراحل دشوار، به قله رفيع نصرت بالا مي روند.

پاره اى آزمايش ها پيش از قيام صورت مي گيرد و پاره اى پس از آن طولانى شدن غيبت، فتنه ها، فريبندگى ها، افكار باطل، جاه و مقام، جلوه فروشان، محراب داران، دين به دنيا فروشان، عالِم نمايان و... بسيارى از منتظران را از راه باز مي دارند.
به ميزان درجات ايمان و گذر از آزمون ها، منتظران متمايز مي شوند و به ميزان مايه هاى ايمانى، در يارى امام بر يكديگر پيشى مي جويند.

به فرموده امام صادق علیه السلام در وقت ظهور، برخى ياران، شب در بستر ناپديد مي شوند و فرداى آن در مکه اند و گروهى روز در آسمان راه مي سپارند. گفتم: فدايت شوم كدام يک ايمانشان بيشتر است فرمود: آن كه در آسمان حركت مي كند. [8]

پس از گرد آمدن نيروها، آزمون ها سخت تر مي شود. امام با آزمون هاى جسمى و روانى، باورها را به آزمايش مي گذارد. از جمله، همانند طالوت كه سپاهيانش را با تشنگى آزمود، ياران امام نيز با تشنگى امتحان خواهند شد. [9]

فراتر از آن، امام بى پروا به باورهاى خرافى و عوامانه حمله مي برد و معارف به دور از دسترس وپ وشانده شده در غبار فراموشى را آشكار مي سازد. در اين تكان هاى فكرى، صاحبان بصيرت و معرفت، تزلزلى به خود راه نداده و استوار بر جاى مي مانند، ولى آنان كه در باورهاى خود ناخالصى دارند و انديشه را از سرچشمه نگرفته اند و در حقانيت امام ترديد كرده اند، از پيرامون حضرت پراكنده مي شوند. [10]

هنگام سخنرانى امام در مسجد كوفه و تخریب ديوار مسجد پيامبر، تفاوت هاى فكرى و بينش همراهان به بوته آزمايش در مي آيد و درجه و رتبه ياران درپيروي فرامين امام ارزيابى مي شود. [11]