داورى ائمه معصومين علیه السلام در ميان كليميان با توراتشان، و در ميان مسيحيان با انجيلشان است و اين به معناى به رسميت شناختن يهوديت و مسيحيت پس از آمدن اسلام نيست، بلكه از نظر اسلام، دين انحصار به اسلام دارد و هر كس با آيينى جز اسلام به خداوند تقرب كند از او پذيرفته نخواهد شد، لكن حضرت مهدى ارواحنا له الفداء براى اتمام حجت و رفع عذر، باپيروان همه اديان، با كتاب هاى آسمانى خودشان بحث و محاجه مى كند و نويدهاى موجود دركتاب هاى هر آيينى را كه از آمدن آن مصلح جهانى خبر داده اند به آن ها ياد آورى مى كند. هركس ايمان بياررد از او مى گذرد وهركس پس از شناخت حق و اثبات حقيقت بر كفر و الحاد خود اصرار بورزد، به سزاى خود مى رسد.

امام باقر علیه السلام مى فرمايند: چون قائم ما قيام كند در ميان اهل تورات با تورات، در ميان اهل انجيل با انجيل، در ميان اهل زبور با زبور و در ميان اهل قرآن با قرآن داورى مى كند. ثروت هاى روى زمين و گنج هاى درون آن از تمام نقاط جهان به سوى او گرد مى آيد. [1] امام صادق علیه السلام مى فرمايند: چون قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم فرمانروا شود، در ميان مردم به حكم حضرت داوود علیه السلام داورى مى كند و نيازى به شاهد و گواه نخواهد داشت.در هر موردى، خداوند حكم واقعى را به او الهام مى كند و او بر اساس علم خود قضاوت مى نمايد. [2]

حكم داورى اين گونه است كه داور به علم خود داورى كند و مطالبه شاهد نكند و هنگامى كه به داور از طرف خداوند چنين علم قطعى داده شود و مصونيت او از لغزش، از طرف خداوند بيمه شود، هيچ مانعى ندارد و جاى شگفت نيست زيرا امام باقر علیه السلام فرمايند:خداى تبارك و تعالى برتر والاتر از آن است كه اطاعت بنده اى را بر همگان واجب كند، ولى چيزى از دانش هاى زمين و آسمان ها را از او پوشيده بدارد. [3]

امام باقر علیه السلام فرمود: حضرت قائم ارواحنا له الفداء احكام و قضاوت هايى دارد كه حتى برخى از ياران و كسانى كه در ركابش شمشيرها زده اند، به آن احكام اعتراض مى كنند و آن قضاوت حضرت آدم است و حضرت نيز گردن معترضان را مى زند. سپس به روش ديگرى قضاوت مى كند كه قضاوت حضرت داود علیه السلام است، ولى گروه ديگرى از يارانش اعتراض مى كنند و حضرت گردن آنان را نيز مى زند. براى بار سوم، حضرت به شيوه حضرت ابراهيم علیه السلام قضاوت مى كند و باز هم گروهى از يارانش كه در ركابش شمشير زده اند اعتراض مى كنند و حضرت آنان را نيز اعدام مى كند. آن گاه حضرت به روش محمد صلی الله علیه و آله و سلم رفتار مى كند و ديگر كسى بر حضرت اعتراض نمى كند. [4]