در روايات، محل زندگى، مركز بيت المال و محل تقسيم غنائم جنگى در زمان حضرت مهدى ارواحنا له الفداء، مسجد سهله ذكر شده است. [1]



مركز قضاوت حضرت

در روايات، مركز قضاوت حضرت مهدى ارواحنا له الفداء، مسجد اعظم كوفه ذكر شده است [2]



جزيه

ابوبصير از امام صادق علیه السلام پرسيد: امام زمان ارواحنا له الفداء با اهل ذمه چه خواهد كرد؟ فرمود: مانند پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله و سلم با آنان پيمان مي بندد، آنان هم با كمال خضوع، با دست خودشان جريه مي پردازند. [3]جزيه، مالياتى است كه از اهل ذمه يهود، نصارى و مجوس با در نظرگرفتن توانا و ناتوان بودن آن ها، گرفته مي شود و در مقابل، از حمايت قانون برخوردار مي شوند و مانند يك فرد مسلمان در پناه اسلام، آزاد زندگى مي كنند، و آن مثل زكات و خراج و ماليات و غيره است كه از مسلمانان گرفته مي شود در اين حكم، اجحاف و ظلمي نيست و هر دولت براى اداره مملكت، از وصول ماليات ناگزير است در اسلام، آن چه از اهل كتاب دريافت مي شود به نام جزیه و آن چه از مسلمين اخذ مي گردد به نام زكات و غيره خوانده شده است. پس از فتح مكه و درآمدن مردم فوج فوج به دين اسلام و سيطره مسلمانان به نحو كامل بر جزيرة العرب، خداوند پيغمبرش را به نبرد با اهل كتاب از يهود و نصارى امر فرمود:قاتلوا الذين لا يومنون بالله ..... من الذين اتوا الکتاب حتي يعطوا الجزية عن يد و هم صاغرون. [4]

با اهل كتاب كه به ايمان به خدا و روز واپسين تن نداده و آن چه را كه خدا و رسول حرام كرده، حرام ندانند و به دين حق نگرايند، بجنگيد تا گامي كه به دست خود، به حالت خوارى وذلت جزيه بپردازند. ابن كثير گفته: اين آيه در سال نهم هجرت، نازل گرديد و تا آن روز پيغمبر صلی الله علیه و آله و سلم از اهل كتاب جزيه نگرفته بود. و چون اين آيه فرود آمد، آن حضرت از نصاراى نجران و مجوس هجر و سپس از اهل ايله و اذرح و مردم اذرعات و جز آن ها از قبايل نصارى كه در اطراف جزيرة العرب سكونت داشتند، جزيه گرفت. [5]