ساعة
از القاب حضرت شمرده شده است.
امام صادق علیه السلام ساعة در آيات شريفه يَسئلونَك عَنِ السَاعَةِ ايانَ مرسيها[1]وَ عِندَ علم الساعَة[2] و هَل ينظرون الساعَة"[3]
و... َ ما يُدريكَ لعَل الساعَةألا اِن الذين َ يُماروُنَ فِى الساعَةِ لفي ضَلالٍ بَعيد [4] را به حضرت مهدى ارواحنا له الفداء تأويل كرده اند.
سؤال کردند: معنى يمارون چيست؟ فرمود: "مجادله مى كنند و مى گويند كسى متولد شد و چه كسى او را ديده و كجاست و چه وقت ظاهر مى شود؟ همه اين ها به سبب عجله كردن در امر الهى و شک در قضا و دخالت در قدرت خداست.
وجوه مشابهت آن حضرت با ساعة قيامت بسيار است، از آن جمله اند: ناگهانى اتفاق مى افتند، در بسيارى علامات شريكند، مؤمن از كافر شناخته مى شود، جباران هلاک مى شوند، خداوند براى آنها وقت معين در نزد انبياء وملائك قرار نداده است و همه پيامبران به آمدن آنها خبر داده اند. امام حسن مجتبى علیه السلام از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم پرسيد: "قائم ما اهل بيت كى خروج مى كند؟ حضرت فرمود اي حسن جز اين نيست كه مَثَل او، مثل روز قيامت ساعة است كه خداوند علم آن را بر اهل امت مان و زمين پنهان داشته است و نمى آيد مگر ناگاه و بى خبر"[5]
در روايات است كه حضرت مهدى ارواحنا له الفداء در يكى از سال هاى فرد ظهور مى كند؟ سال هايى چون يك، سه، پنج، هفت يا نُه [6]

سبيل
از القاب حضرت شمرده شده است. [7]

سدرة المنتهي
از القاب حضرت شمرده شده است.[8]

سلطان مامول
يكى از القاب حضرت شمرده شده است.
امام صادق علیه السلام فرمودند: بعد از ذكر جمله اى از فتن وحروب و آشوب ها، دجال بيرون مى آيد و در گمراهى مردم بسيار مى كوشد. پس ظاهر مى شود امير اَمَره و قاتل كفره و سلطان مأمول كه عقول در غيبت او متحير است .
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: و كسى است كه خداوند تعالى، اطاعت او را پس از انبياء و مرسلين، بر جميع آدميان و جنيان واجب كرده است
او سلطانى است پس از سلطانى، تا آن كه منتهى شود به سلطان دوازدهم. [9]

سنا
از القاب حضرت شمرده شده است [10]

سيد
از القاب حضرت شمرده شده است.
كنيزكى كه على خيزرانى او را به امام حسن عسكرى علیه السلام هديه كرده بود گفت: "چون سيد حضرت مهدى ارواحنا له الفداء متولد شد، از او نورى ساطع بود كه تا آسمان مى رسيد، مرغان سفيدى فرود آمدند و بال خود را برسر و رو و ساير بدن حضرت ماليدند و آن گاه پرواز كردند.
جريان را به امام حسن علیه السلام خبر داديم، خنديد و فرمود: آن ها ملائكه آسمان بودند، نازل شدندكه به او متبرك شوند. [11]


شريد
از القاب حضرت و به معنى رانده شده است
يعنى رانده شده از خلايق، چون حضرتش را نشناختند، قدر نعمتِ وجودش را ندانستند، ذريه طاهره اش را كشتند و حتى ادلَه بر اصلِ نبودن و نفىِ تولدش اقامه كردند.
آن حضرت به ابراهيم بن على مهزيار فرمود: پدرم به من وصيت نمود كه در زمين منزل نگيرم مگر جايى كه از همه جا مخفى تر و دورتر باشد، به جهت پنهان كردن امر خود و محكم كردن محل خود از حيله دشمنان و گمراهان. [12]

شيخ الاوصياء
به حضرت قائم ارواحنا له الفداء نسبت مى دهند به جهت عمر طولانى اش و به حضرت نوح شيخ الانبياء گفته اند چون دو هزار و پانصد سال عمر كرد[13]