در اصطلاح فقه شيعه، نيمى از خمس آل محمد علیه السلام است كه به امام معصوم اختصاص دارد و در عصر غيبت، به نواب عام امام مى سپارند كه در موارد رضاى ائمه مانند ترويج دين مصرف كنند.