در اصطلاح دينى به مدت زمان بين دو پيامبر گفته مى شود.[1]
اين كلمه تنها يك بار در قرآن آمده و به فاصله زمانى بين حضرت عيسى علیه السلام و رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم اشاره كرده است.
در مباحث مهدوى، در بيشتر روايات به مدت زمانِ پنهان زیستى حضرت مهدى و، غیبت تعبير شده اما در پاره اى ازآن، ازاين دوره به عنوان فترت ياد شده است.
ابوحمزه مى گويد: خدمت امام صادق علیه السلام رسيدم و عرض كردم: صا حب الامر شماييد؟ فرمود: نه. گفتم پسر شما ا ست؟
فرمود: نه . گفتم: پسر پسر شما است؟ فرمود: نه . گفتم: پسر پسر پسر شما است؟ فرمود: نه. گفتم: پس او كيست؟ فرمود: همان كسى است كه زمين را پر از عدالت مى كند؟ چنان كه پر ازستم و جور شده باشد.
او در زمان فترت(پيدا نبودن امامان) مى آید، چنان كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در زمان فترت پيدا نبودن رسولان مبعوث شد. [2]
[1] لسان العرب، ج10 ص 174
[2] كافى، ج2ص 141 .
