اميرالمؤمنين‏ عليه السلام در معرفى خاندان حضرت مهدى‏ ارواحنا له الفداء از تعابير زيادى استفاده كرده ‏اند و هر يك از آن‏ها به گوشه‏ اى از واقعيّت دلالت دارند كه در مجموع به همراه توصيفات ديگرى كه از ساير ائمه ‏عليهم السّلام نقل شده است به طور كامل شخصيّت امام عصر ارواحنا له الفداء را به انسان‏ها مى ‏شناسانند. به عنوان مثال در يك جا مى ‏فرمايند: آن حضرت از قريش است.
در مورد ديگر وى را از بنى ‏هاشم معرفى مى ‏كنند. در ضمن يكى ديگر از سخنانشان او را از عترت پيامبرصلى الله عليه و آله وسلم مى‏ خوانند و... كه هر كدام از اين عبارات به بُعد خاصّى از شخصيت امام زمان‏ ارواحنا له الفداء دلالت دارند و در نتيجه اين اختلاف در الفاظ و عبارات با يكديگر منافاتى ندارند و همه آن‏ها اوصاف يك حقيقت نورانى را روشن مى‏كنند.
- عن الحسين بن على ‏عليه السلام قال: جاء رجل الى اميرالمؤمنين‏ عليه السلام فقال له: يا اميرالمؤمنين نبئّنا بمهديكم هذا؟ فقال: اذا درج الدارجون و قلّ المؤمنون و ذهب المجلبون فهناك. فقال: يا اميرالمؤمنين عليك السلام ممّن الرجل؟ فقال‏ عليه السلام : من بنى ‏هاشم من ذروة طود العرب... [1]
از حسين بن على ‏عليه السلام نقل شده است كه آن حضرت فرمود: شخصى خدمت على‏ عليه السلام آمد و به آن حضرت گفت: اى اميرمؤمنان براى ما از مهدى‏ ارواحنا له الفداء سخن بگو. على بن ابيطالب ‏عليه السلام فرمودند: هنگامى كه رفتنى ‏ها بروند و اهل ايمان كم شوند و آشوبگران و جنگ طلبان نابود گردند، در چنين شرايطى او ظهور خواهد كرد. آنگاه همان شخص عرضه داشت يا اميرالمؤمنين! درود و سلام بر تو باد، حضرت مهدى‏ ارواحنا له الفداء از كدام طايفه است؟ حضرت فرمودند: او از بنى ‏هاشم است كه بهترين طايفه عرب و قُلّه شرف و جوانمردى به حساب مى ‏آيد. - ...عن ابن زرير الغافقى، سمع علياًعليه السلام يقول هو من عترة النبى‏ صلى الله عليه و آله وسلم [2]
نقل شده است كه ابن زرير غافقى شنيد كه على بن ابيطالب ‏عليه السلام مى ‏فرمايند: مهدى‏ ارواحنا له الفداء از عترت پيامبر اكرم‏ صلى الله عليه و آله وسلم است.
- قال على بن ابى ‏طالب‏ عليه السلام : هو فتىً من قريش... [3]
على بن ابيطالب ‏عليه السلام فرمودند: او (حضرت مهدى‏ ارواحنا له الفداء) از قبيله قريش... است
[1] بحارالانوار، ج 51ص 115.
[2]فتن ابن حماد، 264ح 1043ط دار الكتب العلمية،؛ ملاحم ابن طاووس، ص 320ح 459ط مؤسسه صاحب الامرعليه السلام.
[3] ملاحم ابن طاووس، ص 155ح 193.