امام باقر علیه السلام فرموده اند:
«از حریم امامی که چشم به راهش هستید پاسداری کنید.» [1]
ممکن است با خواندن احادیثی با این مضمون، این سئوالات در ذهن پیش آید که: «ما چگونه می توانیم از حریم امام زمان ارواحنا له الفداء دفاع کنیم؟ ما کجا و دفاع از حریم حضرت کجا؟ مگر در زمان غیبت حضرت هم نسبت به ایشان هتک حرمتی میشود که ما به دفاع از ایشان بر خیزیم و ....»
اما با اندکی توجه به اطرافمان، به دانشگاه ها و وضع اعتقادی دانشجویان، به مدارس و رسانه ها و ... به خوبی در می یابیم که هتک حرمت یعنی چه؟
با دقت در جریانات مذهبی جاری جامعه، به وضوح می یابیم، نظر هر کسی در امور دینی و شریعت الهی قابل احترام است به غیر از صاحب آن! هر شیادی، مقدس و قابل اطمینان است و هر ادعایی قابل باور، اما وجود مقدس صاحب و امیر این زمان فراموش شده است!
اگر کمی بیشتر تأمل کنیم می یابیم که این وضعیت، به خودی خود پیش نیامده، دشمنان با تیز بینی خاص و صرف زمان و هزینه بسیار به اجرای طرح های برنامه ریزی شده و بلند مدت پرداخته اند تا بتوانند ریشۀ دین را از بیخ و بن بخشکانند.
آنان به خوبی یافته اند که اگر بتوانند اعتقاد به امام را در متن جامعه کمرنگ کنند، دیگر برای رسیدن به اهداف خود مانعی نخواهند یافت. آنان اثرات اعتقاد به امام و تفویض امر به ایشان را به خوبی درک کرده اند و برای همین است که تمام همت خود را برای از بین بردن این اعتقاد در جامعه به کار بسته اند؛ لذاست که در تفکرات مذهبی جوانان امروز، ردّ پای اعتقادات وهابیون و .... به خوبی مشاهده می شود.
آنان با سخنانی زیبا و جوان پسند، به القاء این اعتقادات در مردم می پردازند؛ حرف هایی از قبیل: «چرا بین خدا و بندگانش فاصله می اندازید؟ برای رسیدن به خدا هیچ واسطه و پارتی بازی لازم نیست. چرا مردم را در حرکت به سوی خدا فقط به یک راه محدود میکنید؟ هر کسی از هر راهی که بخواهد می تواند به خدا برسد و ....» و هزاران حرف دیگر.
می بینیم که آنان برای راه باطل خود، چه قدر مایه گذاشته و ناامید نمی شوند و ما در راه حقمان چه قدر اهمال و کوتاهی میکنیم! ما که امید به حمایت خدا و کمک ائمه علیه السلام داریم و آنان که پشتشان به هیچ جای محکمی بند نیست. همان گونه که خداوند در قرآن میفرماید:
«وَلَا تَهِنُوا فِي ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ إِنْ تَكُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ يَأْلَمُونَ كَمَا تَأْلَمُونَ وَتَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لَا يَرْجُونَ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا»[2]
(نباید در کار دشمنان سستی و کاهلی کنید، که اگر شما به رنج و زحمت می افتید، آنها نیز به رنج می افتند ، (با این فرق که) شما به لطف خدا امیدوارید و آنها امید ندارند و خدا دانا و حکیم است)
اینجاست که معنی سخن امام باقر علیه السلام را در می یابیم که دفاع از حریم امام زمان ارواحنا له الفداء یعنی چه؟ بزرگترین وظیفه شیعه در این دوران دفاع از حریم امامتِ امام است. باید برای جوانان امروز لزوم وجود امام به خوبی تشریح شود، به گونه ای که آنان بفهمند که حتی وجود فیزیکی آنان در این دنیا نیز به وجود امامشان بسته است؛ روزی ای که می خورند، به یمن وجود حضرت است:
«بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری وَ بِوُجوُدِهِ ثَبَتَتِ الَارضِ وَ السَّماء» [3]
تا چه رسد به مسائل معنوی و ارائه فیوضات الهی!
اگر جوان امروز بفهمد که سخنان زیبای دشمن، مغلطه ای بیش نیست و همان خدایی که ما را آفریده، خودش اینگونه خواسته است که راه رسیدن به قربش را یکی انتخاب کند و از مردم خواسته است که برای رسیدن به او فقط باید از همین راه وارد شوند، در سایر اعتقادات خود نیز نخواهد لغزید.
پس می بینیم که وظیفه خطیری بر دوش داریم و اکثر ما از آن غافلیم. نباید خود را به دست القائات شیطان بسپاریم، القائاتی از قبیل: «ما کجا و حمایت از حریم حضرت کجا؟ حضرت چه نیازی به حمایت ما دارند؟ و ...»، در حالی که گروه مخالف نمی گویند: «ما کجا و عوض کردن اعتقادات کل جوانان یک جامعه کجا؟»
باید به این اعتقاد برسیم که تلاش های ما حتماً اثر خواهد داشت و به ثمر می نشیند و در غیر این صورت از ما نمی خواستند که از حریم اماممان دفاع کنیم.